Jest jedna rzecz, którą wszyscy rodzice się przejmują. Zupełnie niepotrzebnie!

Wystarczy wejść na pierwsze lepsze forum dla młodych matek. I się zaczyna. „Moje dziecko zasypia tylko w wózku!” – pisze ktoś w rozpaczy. „A co, jak z wózka wyrośnie?” – zamiast pocieszyć, inne dokładają do ognia. Tak. Ten jeden temat spędza sen z powiek każdemu chyba rodzicowi. To przez niego śpimy nawet gorzej od naszych niemowlaków!

A CO JAK SIĘ PRZYZWYCZAI?

Wiem, bo sama też wiecznie się tym martwiłam. Przy pierwszym dziecku, nie że teraz.

A co jak się przyzwyczai do bujania?
A co jak się przyzwyczai zasypiać tylko w samochodzie?
A co jak się przyzwyczai do tego mleczka na dobranoc?
A co jak się przyzwyczai i będzie przychodzić do nas co noc?
A co jak się przyzwyczai do spacerów na moich rękach zamiast w wózku?
A co jak się przyzwyczai, że zabawa to tylko z mamą?

Zamiast żyć tym, co tu i teraz – i tak jak tu i teraz jest nam najłatwiej! – to my się martwimy, co będzie za rok czy pięć lat. Nieważne, że lubimy jak małe, trzykilogramowe ciałko wtula się w nas przed snem. Mamy wyrzuty sumienia, jakbyśmy robili coś złego, bo przecież niedługo to ciałko będzie ważyć dziesięć kilo! I co wtedy? Do osiemnastki mamy tak nosić? Do trzydziestki spać w jednym łóżku?

Kiedy urodziłam Kostka, bardzo więc uważałam, żeby przypadkiem do niczego się nie przyzwyczaił. Chciałam wychować moje dziecko książkowo, przez co cały czas się z nim siłowałam. To było tak męczące, że nie mogłam tego powtórzyć po raz drugi! Więc Kostka to już zupełnie inna historia. Od samego początku była bujana. Potem przez moment układała się do snu sama, ale całkiem niedawno zachorowała i znowu bez rodzica ani rusz. Teraz zasypia, leżąc obok mnie. Czasami trzymam tylko rękę na jej brzuchu. A czasami w akcie desperacji obwożę ją w wózku po osiedlu – ten wózek to taki nasz pewniak, kilka sekund i główka opada.

Były tygodnie, że zasypiała w Tuli, a były takie, że w samochodzie. Czy się martwiłam, że wydam fortunę na paliwo, bo będę musiała obwozić jej dupkę przez najbliższe kilka lat?

NOPE.

DZIECI SIĘ ZMIENIAJĄ

Bo jedyną stałą w życiu z małym dzieckiem jest tak naprawdę zmienna. 

To, że dzisiaj twoje dziecko uwielbia truskawki nie znaczy wcale, że będzie je lubić za rok! Jeśli kocha kolor „józiowy” – nie uszczęśliwiaj go przypadkiem landrynkowym pokojem i ciuchami, bo jutro usłyszysz, że woli „zióty”. Jeśli ulubioną postacią z kreskówki są Teletubisie, to chyba oczywiste, że nie będzie ich oglądać z kolegami przy piwie! Najprawdopodobniej zapomni o ich istnieniu jeszcze przed drugimi urodzinami.

I tak jest ze wszystkim. Czas płynie, a przy małych dzieciach to nawet zapier***a.

One ciągle się zmieniają. Nawet nie z miesiąca na miesiąc i nie z tygodnia na tydzień, a z dnia na dzień. Kiedy twój maluch wstaje o piątej rano, to wcale nie znaczy, że masz przesrane na całej linii, bo trafił ci się ranny ptaszek, który o tej godzinie będzie cię budził przez najbliższe naście lat. Nie. To znaczy tylko tyle, że TERAZ twoje dziecko lubi wstawać o świcie. Kostek tak miał przez pierwsze miesiące. Potem za to spał do 10, a nawet do 11. Też mnie straszyli, że to źle, najgorzej nawet, bo co jak pójdzie do przedszkola? Kto da radę wywlec go z łóżka?

Nikt nie musi. Od września sam zrywa się o siódmej. Nawet w weekendy (nie ma lekko).

Więc jeśli martwisz się, że twoje dziecko do czegoś się przyzwyczai – to przestań. Ignoruj wszystkie obce głosy, które w ten sposób cię straszą. Ale nie ignoruj aktualnych potrzeb swojego dziecka! Rób dokładnie tak, jak WAM jest w danym momencie NAJWYGODNIEJ. Nie myśl, co będzie potem. Usypiaj w wózku, jeśli właśnie tak jest szybko i bez płaczu.

A co, jeśli z wózka wyrośnie? Cóż, to wtedy zaczniesz się tym martwić!

Choć pewnie nie będziesz musiała, bo po erze wózka w naturalny sposób nastąpi era miziania po stópkach. Albo czytania książeczek. A potem czas wychodzenia z pokoju, bo: „Mama, pić!” i „Mama, siusiu!”. No ale jedno jest w tym wszystkim pocieszające: nic nie trwa wiecznie. A przy małym dziecku minie, zanim w ogóle zdążysz się do tego przyzwyczaić ;).