Czego nie zabraniać dziecku? Sprawdź, czy nie przesadzasz z zakazami!
Ok, to pozwolić, żeby skakało po kanapie czy nie? Właziło na parapet i jadło rękoma? Gdzie przebiega granica pomiędzy szczęśliwym dzieciństwem a wychowywaniem na własnej piersi rozwydrzonej bestii? Nie uwierzysz, jak wiele z nas ma z tym problem! Bo same byłyśmy wychowywane w świecie „tego nie wolno”, „tamtego nie rusz”. Dlatego teraz nie wiemy, czego nie zabraniać dziecku i na wszelki wypadek zabraniamy… Wszystkiego!
Ja jestem zdania, że im mniej zabraniasz, tym lepiej! Bo to jest tak, że jak dziecko w kółko słyszy: „nie” – uczy się to „nie” ignorować. Wiesz, jakbyś wszędzie na drodze miała znaki z absurdalnymi wręcz ograniczeniami prędkości: tu 30, tam 20, to po ilu kilometrach powiedziałabyś: „Pieprzę to!” i docisnęła gazu? Przecież sama najlepiej potrafisz ocenić niebezpieczeństwo!
No więc mały człowiek ma tak samo. Dlatego słowo „nie” zostaw tylko na wyjątkowe sytuacje, żeby zadziałało na niego jak na nas znak „STOP!”.
CZEGO NIE ZABRANIAĆ DZIECKU (i dlaczego)?
1. Biegać i skakać. Tak, po kanapie też.
Każde dziecko na drugie imię ma Energia. No nie posiedzi taki zbyt długo w jednym miejscu i średnio co kwadrans mówi, że się nudzi.
Masz wtedy trzy wyjścia. Możesz kazać siedzieć prosto a grzecznie, ale to jak walka z wiatrakami przy ogromnym wietrze. Możesz codziennie zabierać swoje dziecko na kilka godzin na rower, hulajnogę, plac zabaw, bieganie po ulicy, trampoliny. Bywa upierdliwe zimą i praktycznie niemożliwe, jeśli pracujesz. Dlatego ja wybieram bramkę numer trzy i pozwalam dzieciom biegać oraz skakać w domu.
Pewnie nie raz się zastanawiałaś, dlaczego dzieci tak lubią skakać po łóżku czy kanapie? Ano rytmiczne podskoki stymulują układ przedsionkowy, który znajduje się w uchu. To naszego kilkulatka uspokaja, tak samo jak niemowlaka uspokaja kołysanie. Ale też pomaga utrzymać prawidłowe napięcie mięśniowe, postawę, uczy świadomości ciała i koordynacji!
Oczywiście, uczymy dziecko, że w gościach nie skaczemy po kanapie czy łóżku. Bez obaw – wybiegane dziecko to zrozumie! Tak jak my po wyjeździe z autostrady, gdzie mogliśmy nadrobić drogi, przestrzegamy przepisów w mieście.
2. Wspinać się.
Na krzesła. Zjeżdżalnię. Drzewa.
Możesz się oburzać, ale pochodzimy od małp i wspinanie się leży w naszej naturze. Dziecko dzięki temu ćwiczy koordynację i jest sprawne. To działa też dobrze na jego psychikę, bo jeśli zdobyło szczyt krzesła, staje się pewne siebie i odważne!
Jeśli boisz się, że spadnie – bądź obok, asekuruj. Ale nie zabraniaj!
3. Krzyczeć.
Nie jesteś w stanie zabronić dziecku CZUĆ, nie zabraniaj więc WYRAŻAĆ tego, co czuje.
Fajnie, jeśli nauczy się wyrażać złość w inny sposób niż wrzask, ale nie wymagaj od niego więcej niż sama potrafisz!
Żeby radzić sobie ze złością, trzeba umieć ją rozpoznać. Za każdym razem tłumacz dziecku, co teraz czuje, ale nie mów: „Nie krzycz”, „Nie wolno się złościć”, „Grzeczne dzieci nie krzyczą”. Ty krzyczysz. Ja krzyczę. Wcale nie jesteśmy wtedy niegrzeczne, tylko wkurzone!
4. Samodzielności.
Nawet jeśli w praktyce oznacza to czekanie 15 minut, aż dziecko upora się z zamkiem w kurtce. Ale bez ćwiczeń nigdy nie zapnie jej w 3 sekundy!
5. Rozporządzać swoimi zabawkami.
Jeśli dziecko nie chce się dzielić – to nie. Niby dlaczego ono ma z radością pożyczać swoje zabawki, podczas gdy twojego telefonu czy szminki nie można dotykać?
U nas zasada jest jedna – nie chcesz się dzielić, nie zabieraj innym. Chcesz się pobawić piłką siostry? Zaproponuj jej własną zabawkę, może się zgodzi! A jeśli nie: uszanuj jej decyzję. To świetna nauka na przyszłość, bo dorośli też nie pożyczają sobie wszystkiego! Lub pożyczają, chociaż nie chcą, ale nigdy nie nauczyli się odmawiać.
6. Rozbierać się.
Ostatnio na wallu Superniani pojawiło się pytanie, czy jak jest powyżej 10 stopni, to zakładać czterolatkowi czapeczkę. Zdania były podzielone: że tak, bo przecież luty i że nie, bo jest ciepło.
Mało kto wpadł na to, że czterolatek potrafi już MÓWIĆ. Jakoś tak z góry zakładamy, że dorosły wie lepiej, co czuje dziecko. A każdy z nas inaczej odczuwa temperaturę! Ja np. jestem strasznym zmarzluchem i poniżej 15 stopni wyciągam z szafy puchówkę, znowu mojemu mężowi zawsze jest gorąco i nawet przy -10 biega w wiosennej kurtce. To mnie nauczyło, że jak dziecko zdejmuje skarpetki, bluzę albo czapkę to nie po to, żeby zrobić mi na złość, tylko zwyczajnie jest jej za ciepło!
7. Brudzić się.
Czego nie zabraniać dziecku przede wszystkim? Być dzieckiem! A dzieci się brudzą. W kałuży. W piasku. Farbkami.
Jeśli twoje dziecko nie lubi się brudzić, zachęć je do tego. I obserwuj, bo to może być pierwszy sygnał, że występują jakieś problemy z Integracją Sensoryczną, które prowadzą np. do neofobii.
8. Kończyć jeść, kiedy ma na to ochotę.
Kiedyś na spotkaniu z doktor dietetyki usłyszałam najważniejszą zasadę dotyczącą żywienia dzieci: „To rodzic decyduje, co dziecko je, a dziecko decyduje: ile i jak”.
Tymczasem najczęściej rodzice dzień w dzień serwują dziecku suchy makaron, bo wiedzą, że to zje na pewno (czyli to dziecko decyduje, co je!), a potem namawiają do „jeszcze jednej łyżeczki”, „za mamusię”, za tatusia” (czyli oni decydują: ile).
Brzmi znajomo? Pamiętaj, że od ciebie zależy, czy dziecko będzie miało na talerzu brukselkę. Ale od niego, czy dzisiaj tylko jej dotknie, powącha, ugryzie i wstanie od stołu czy… Zje wszystko.
9. Bawić się jedzeniem.
„Jedzenie nie służy do zabawy!” to ulubione powiedzenie dorosłych, którzy równocześnie chętnie spotykają się przy stole z okazji urodzin, świąt, na weselach i wychodzą na randki do restauracji.
Dopóki dziecko nie będzie wszystkiego dotykać – nie będzie jeść. Ty też nie włożyłabyś do buzi czegoś, czego nie dotkniesz, prawda? Pozwól poznawać konsystencje, oswajać się z „dziwnym” jedzeniem, ćwiczyć koordynację oko-ręka-buzia.
Ja tam zawsze się cieszę, kiedy moje dzieci jedzą rękoma, bo to oznacza, że smakuje im tak bardzo, że nie mają czasu sięgnąć po sztućce!
10. Decydować o sobie.
Czego nie zabraniać dziecku? Tak naprawdę wszystko sprowadza się do decydowania o sobie. Im szybciej dziecko nauczy się podejmować decyzje – tym przecież lepiej dla niego!
Bo nie zawsze będziesz obok, żeby przypomnieć o czapeczce czy ostrzec, że to za wysoko, żeby skoczyć.
PRZY OKAZJI ZAPRASZAM NA NASZ INSTAGRAM!
Ja zawsze, kiedy zastanawiam się, czego nie zabraniać dziecku, stosuję prosty trik. Odpowiadam sobie szczerze na pytanie:
- Dlaczego chcę powiedzieć „nie”?
Z własnej wygody? Dla świętego spokoju? Bo sama w takiej sytuacji słyszałam „nie”? A może dlatego, że boję się, co ludzie powiedzą?
Wtedy gryzę się w język i nie mówię nic.
Ale jeśli zachowanie dziecka uprzykrza życie innym lub jest niebezpieczne – wtedy moje dziecko słyszy „nie”. Z tym że skakania po kanapie nie uważam za zachowanie skrajnie niebezpieczne, tylko rozwijające :). A ty?
Świetny tekst!! To takie oczywiste, a tak mała osób o tym wie.
i jeszcze pomagania w kuchni,moja córa w marcu skończy trzy lata i uwielbia pomagać, nigdy nie zabraniałam bo a nóż się ubrudzi o matko i co wtedy :P .W kuchni zawsze mamy mnóstwo zabawy i radochy
Na skakanie po łóżku ja się nigdy nie zgadzam. Dlaczego? Bo widziałam jak syn mojej koleżanki spadł z łóżka na głowę w trakcie skakania i widząc jak wygina mu się szyja, byłam przekonana że już z tej podłogi nie wstanie. Na szczęście skończyło się na strachu, ale ryzykować nie będę.
Mój syn złamał obojczyk na placu zabaw. Czy to znaczy, że przestaliśmy chodzić na place zabaw, a ja kategorycznie zabroniłam mu się wspinać? Nie. Ale jestem ostrożniejsza i on też. Upadki też czegoś uczą.
Mój syn sobie zlamal noge jak biegl do kuchni. Wypadki sie zdarzają uważam ze bez sensu zabraniać dzieciom ruchu
Świetny tekst
Z tym skakaniem się nie zgodzę. Nie raz widziałam u znajomych synka ladujacego na główce podczas takiego skakania. Poza tym łatwo zniszczyć kanapę. A dzieci trzeba też uczyć szacunku również do rzeczy.
Ha! Moje nawet kiedyś zarwały kanapę. Całe szczęście ją naprawiliśmy, a teraz mam kanapę bez nóżek i przy wybieraniu bardzo patrzyłam, jak jest skonstruowana, bo już wiem, że małe liche listewki nie nadają się do domu, gdzie są dzieci.
Kiedy moje dzieci skaczą, zawsze jestem obok, ba, nawet skaczę z nimi. Widzę, kiedy sytuacja wymyka się spod kontroli i może skończyć się upadkiem, bo np. zaczynają na siebie wpadać, wtedy zarządzam inną zabawę. Jeszcze nigdy nie spadły, bo też dzięki takiemu skakaniu świetnie panują nad własnym ciałem.
I oczywiście, można zabronić, ale tak jak pisałam: coś za coś. Skakanie jest potrzebne do równomiernego rozwoju. W zamian można kupić/zabierać na trampoliny. Albo nabyć dużą piłkę treningową. Lub konia na biegunach, zawiesić huśtawkę, zapewnić coś, co ładnie stymuluje układ przedsionkowy. Polecam :)
Wychodzi na to, ze ja pozwalam na bardzo duzo. Regularnie cora wspina sie na szeroki blat kuchenny i gotuje ze mna. Moi rodzice do dzis sie denerwuja jak o tym slysza/lub to widza, mimo, ze Hania zaraz skonczy 3 lata i odpukac nigdy nie spadla.Skacze po lozku, biega jak szalona po salonie w te i z powrotem, tanczy, spiewa, sama myje rece moczac przy tym podloge, brudzi sie, wybiera ciuchy (z moja akceptacja), skacze po kaluzach jesli ma kalosze, nie wciskam w nia jedzenia jesli nie chce. Jedynie z krzyczeniem mam problem, bo jest naprawde glosna i czesto krzykiem chce nas zagluszyc lub cos wymusic. A, jeszcze pozwalam jej nie calowac wszystkich wokol;) nie lubi tego i nie ulega presji babci czy ciotki:)
I super :)
Nasze dzieci uwielbiają skakac po kanapie. Ponieważ w tamtym roku rozwalili nam doszczętnie 1 kanapę (troche juz waza), a teraz sezon zimowy, a wiec aż tak duzo się nie bawimy na dworze, wpadłam na świetny pomysł i kupiłam trampolinę 1 osobowa do domu :) jednakże dzieci nadal skaczą po kanapie, ponieważ jak twierdzi starszy syn jest z niej lepsze wybicie :):):) i teraz pytanie: Zabraniać? Tlumaczymy, ze do skakania śluzy trampolina. JednakE tylko gdy dzieci zostają same w pokoju jak automat wskakują na kanapę :D
Nasz syn też rozwalił jedną kanapę! A bo teraz robią takie liche, stelaż z listewek, sama to widziałam i nie miała prawa długo wytrwać (nawet bez skakania). Piotr zbudował nowy stelaż z moim tatą, umocnił, kanapa przetrwała potem kilka lat :)
Myślę, że jak często nie skaczą, to nic kanapie nie grozi :) a nad trampoliną sama się zastanawiałam, bo – wstyd przyznać – ja też uwielbiam skakać!
Ilona pocieszyłaś mnie troche. Jestes jedyna mama, ktora sie do tego przynaje publicznie
Tekst bardzo ciekawy, z wieloma punktami się zgadzam. Nadal jednak pozostaje bez odpowiedzi pytanie czy to jest szczęśliwe dzieciństwo czy już chowanie rozwydrzonej bestii…
Wszystkie te „pozwolenia” służą rozwojowi, a nie rozpieszczaniu dziecka :)
Nasze łóżko już wyskakane na maxa, widać jakie liche teraz robią… A właśnie ostatnio myślałam, kiedy już będzie można zabrać młodego na ściankę wspinaczkową, bo mieszkamy w bloku i dookoła niewiele atrakcji, a sama pamiętam jak z bratem łaziliśmy po drzewach i płotach
A z innej beczki, jestem instruktorem tańca i z przerażeniem obserwuję jak spada sprawność małych dzieci, które nie potrafią wykonać prostych ćwiczeń…
Ja zabraniam biegać po mieszkaniu, bo pod nami mieszkają ludzie i wiem, jak to strasznie dudni – nad nami jest dwóch chłopaków i można dostać cholery. Ja byłam tak samo uczona, bo też nie mieszkałam na parterze. Tam się kończy nasza wolność, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Biegałam na dworze i po drzewach, i tak samo biega moje dziecko ;)
[…] 5. Sama nie mów w kółko „nie”. […]
[…] 9. Włażą za wysoko. Biegają w kółko. Skaczą. […]
A czy rodzic może zabronić dziecku przejścia na wegetarianizm?
Ja jestem jak najbardziej za skakaniem na kanapie :) Jednak…mój mąż jest absolutnie przeciwny…a to dlatego ,że zawsze powtarza ,że od tego skakania łóżko czy kanapa nie wyrobi,a kosztowało..Także niestety od taty jest zakaz..a ja często przymykam oko..I tu się zastanawiam czy to dobrze czy źle…:/
To jest normalne, że rodzice nie zawsze się zgadzają :) polecam ten tekst: https://matkatylkojedna.pl/wspolny-front-i-konsekwencja-rodzicow-to-najwieksza-sciema-wszech-czasow/
Jestes w błędzie -pozwalajac dziecku na wszystko jak skakanie po kanapie.jesli w domu moze to znaczy dla niego ze moze wszędzie, i do nieszczęścia tylko krok…..
Jeść rękami, ok ale ma tymi rękami po sobie posprzątać a nie odejść jak od ? koryta ? nie ty powinnaś sprzątać .!!!!
Za dzieci sprzątają rodzice dlatego słyszymy często? mamo gdzie moje wstążki, mamo gdzie moje zabawki? dzieci nie pamiętają gdzie sa bo nie posprzątały po sobie.
Jedna ważna zasada: tlumacz, tlumacz tlumacz….
W gościach ma po sobie posprzątać, jak bedzie w domu tego nauczony to zrobi to w gościach, jesli nie wstyd dla rodziców, a to warunek ze dziecko bedzie z przyjemnością goszczony w innym domu. Ucz szacunku do każdej rzeczy która mu dajesz bo na to pracowałaś ciężko, chyba ze nie szanujesz swojej pracy.
To nie jest ten Swiat lat 70-80 gdzie my byliśmy chowani słowem ? nie? ale dzis dziekuje za to moim rodzicom bo byli mądrzy zabraniając mi niektórych rzeczy, które dawało mi bezpieczeństwo.
Chcesz wychować rozwydrzonego dzieciaka pozwalaj na wszystko. Obyś nie płakała czy płakał ze mogłeś zaradzić nieszczęściu, bo to bedzie wynik Twojej głupoty i olewactwa a nie jego.
Jesli nie stac Cię byc matka w pełni tego znaczenia tzn mowić tak i nie to odpuść sobie.’
Masz rację. Moje dzieci wyrosłyby na rozwydrzone bestie, gdyby nie Twoje złote rady. Dziękuję za nie bardzo, teraz już wiem, jak je wychowywać, bo zupełnie sobie nie radziłam, taką fatalną jestem matką :)
Biegać i skakać w mieszkaniu ?! Zastanów się co wypisujesz. Nie każdy lubi mieć pękający sufit nad sobą. Dziecko też powinno być trzymane w ryzach – wiedzieć co i kiedy wolno. A zasada powinna być jedna. Po meblach i w mieszkaniu nie skaczemy i biegamy. Biegać i skakać tylko na dworze i w sali gimnastycznej.