Ludzie łączą się w pary, żeby dzielić się obowiązkami i mieć ich mniej, a nie więcej!

Pamiętam, jak kiedyś przyszedł do mnie mąż i oznajmił: „Kochanie, kończą mi się skarpetki!”. Zanim napiszę ci, co odpowiedziałam, zdradzę, że właśnie ta chwila była momentem przełomowym w naszym związku. Od tego czasu obowiązki domowe przestały spoczywać głównie na mnie. Na pewno jesteś ciekawa, co takiego się wydarzyło?

JAK SOBIE POŚCIELESZ, TAK SIĘ WYŚPISZ?

Kiedy miałam dwadzieścia lat, moje wyobrażenia o związku idealnym wyglądały zupełnie inaczej niż teraz. Nawet nie bardzo wiem, skąd mi się to wzięło, bo w moim rodzinnym domu tata angażował się w obowiązki domowe – sprzątanie, gotowanie i wychowywanie dzieci – na równi z mamą.

Może to podprogowy przekaz, który otrzymywałam z książek i filmów oraz patrząc, jak żyją inne pary? Pamiętam, że na jedną z pierwszych randek włożyłam najładniejszą sukienkę, jaką miałam w szafie oraz obcasy. A potem w tych obcasach ugotowałam kolację dla Piotra. Którą podałam w blasku świec.

Bardzo mi zależało, żeby zrobić na nim jak najlepsze wrażenie i ciągnęłam ten teatrzyk jeszcze kilka lat. Kończyłam pracę szybciej od męża, więc codziennie wracał do wysprzątanego mieszkania, a na stole czekał na niego obiad. Niewiele się zmieniło, kiedy zaszłam w ciążę. Do samego końca czułam się świetnie! Miałam czas, aby wyskoczyć na basen, poczytać ciekawą książkę, ogarnąć wszystkie obowiązki domowe i spędzić miły wieczór z Piotrem, który nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, ile każdego dnia robię.

Ja też nie do końca byłam tego świadoma. Pamiętam, jak jeszcze kilka dni przed porodem robiłam generalne porządki wielkanocne, włącznie z czyszczeniem fug szczoteczką do zębów. Zupełnie nieświadoma, że za moment nasz świat przestanie być poukładany jak ciuchy w szafie, w której właśnie posprzątałam.

Urodziłam dziecko, które od pierwszych dni donośnym krzykiem oznajmiało, że chce tylko jednego: być na moim rękach. W nosie miało wszelkie karuzelki, maty edukacyjne czy leżaczki. Nosiłam je całymi przedpołudniami, ale przecież trzeba było jeszcze odkurzyć i ugotować! W pierwszej kolejności zrezygnowałam więc z czasu dla siebie. Żadnych książek, dłuższego spania. Wannę pełną piany zastąpiłam trzyminutowym prysznicem. Zresztą, właśnie tak robi większość kobiet, kiedy na świecie pojawia się dziecko?

Ale mnie to uwierało. Odkryłam, że wszystko – co robię – robię dla innych. I nic dla siebie. A ja – owszem – chciałam, żeby wszystkim było miło i przyjemnie. Jednak nie moim kosztem.

Dlaczego o tym piszę? Bo wiele razy słyszałam, że ile wywalczysz sobie na początku, tyle będziesz miała, ale… Nasza historia pokazuje coś zupełnie innego!

NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO NA ZMIANY!

Gdy więc pewnego dnia Piotr poinformował mnie, że kończą mu się czyste skarpetki, w pierwszym odruchu chciałam wstać i zrobić pranie. Ale zaraz potem wyobraziłam sobie jego minę, gdybym to ja przyszła mu powiedzieć, że nie mam już czystych skarpetek. A potem zrobiłam DOKŁADNIE taką samą minę, jaką on by zrobił w tej sytuacji. To była mieszanka rozbawienia oraz zdziwienia. Odpowiedziałam wtedy: „Naprawdę uważasz, że to mój problem?”. Po czym ze spokojem wróciłam do swoich zajęć. A on bez problemu znalazł drogę do pralki.

Tak po prostu.

Uważam, że jest coś nie fair w „złotych radach” dawanych kiedyś kobietom, że muszą udawać bezradne, a potem chwalić mężów, żeby w ogóle chcieli wykonywać obowiązki domowe, które same robiły przecież bez chwalenia, bo na tym polega dorosłość! Nie jesteśmy szyją, która kieruje głową. Tylko partnerami.

A oni nie są chłopcami i naprawdę większości z nich bardziej niż na ciepłym obiadku zależy na szczęściu żony. My po „akcji skarpetkowej” zaczęliśmy uzgadniać zmiany. Umówiliśmy się na sprzątanie wieczorami i w soboty, gdy obydwoje jesteśmy w domu. Piotr nauczył się gotować. Nawet dania z makaronem, za którym nie przepada, tylko dlatego, że ja go uwielbiam ;). Z dziećmi najbardziej lubimy być razem, ale Piotr potrafi zrobić przy nich wszystko TAK SAMO dobrze jak ja. Inaczej, ale nie gorzej.

Zrozumienie, że nie muszę się za każdym razem zrywać, było momentem przełomowym. Lubię rozpieszczać, ale czasami to ja chcę być rozpieszczana.

RODZINA TO WIELE PAR RĄK, NIE JEDNA!

Wiem, że w niektórych związkach to dobrze funkcjonuje, ale u nas zadania nie są sztywno przypisane do jednej osoby. Równy podział obowiązków w praktyce jest trudny. To raczej fluktuacja: raz Piotr ma więcej pracy, więc ja przejmuję obowiązki domowe, raz ja mam więcej pracy, więc dom jest na jego głowie, ale nigdy nie jest tak, że jedna osoba odpoczywa, podczas gdy druga nie wie, w co ręce włożyć.

Na przykład pranie robi ten, kto ma akurat czas i widzi, że kosz jest pełen. A od kiedy w naszym domu pojawiły się nowe sprzęty Samsung – robimy to z przyjemnością i nikt już nikomu się nie skarży, że brakuje mu czystych skarpetek ;)

Piotr robi to z chęcią, bo jest gadżeciarzem, a pralką i suszarką Samsung można sterować z kanapy telefonem. Pralka ma cyfrowy wyświetlacz Al Control i uczy się nawyków użytkownika na podstawie wcześniej wybranych programów, parametrów prania, używanych opcji, dzięki czemu podpowiada te najczęściej wybierane bez konieczności ustawiania parametrów od nowa. Dodatkowo suszarka podpowiada program suszenia na podstawie wybranego programu prania, więc nie trzeba się na tym znać, żeby sobie poradzić.

Pralka Samsung EcoBubble WW90T986ASH/S6 odmierza też automatycznie do stopnia zabrudzenia i wagi prania nie tylko ilość wody, ale również płynu. Jeśli wleje się za dużo detergentu, nic nie szkodzi, nie zużyje go, a my nie musimy uzupełniać go następnym razem.

Piotr jest oszczędny, więc ceni sobie, że sprzęty Samsung są w najwyższej klasie energetycznej A+++. Nie tylko nie zużywają więcej detergentów i wody niż potrzeba, ale umożliwiają pranie w niskich temperaturach dzięki funkcji Ecco Bubble, co chroni również tkaniny i kolor. Z wody, powietrza i detergentu wytwarza się aktywna piana, która szybciochem rozpuszcza nawet duże zabrudzenia. Super opcją jest program „Higiena”, gdy mamy w domu alergika: po praniu zasadniczym następuje pranie z użyciem pary eliminującej aż do 99,9% bakterii i alergenów!

Dodatkowo w suszarce Samsung DV90T8240SH/S6 zastosowano technologię pompy ciepła, więc ubrania również można suszyć w niższej temperaturze niż w konwencjonalnych suszarkach, co nie tylko oszczędza energię, ale również je chroni. Dodatkową ochronę stanowią AŻ 3 czujniki, które monitorują poziom wilgoci, dostosowując czas suszenia i zapobiegając przegrzaniu się tkanin, a więc ich zniszczeniu. Dzięki technologii Optimal Dry w suszarce Samsung z panelem AlControl można suszyć wszystkie ubrania.

Ja sama długo wzbraniałam się przed suszarką. Ciągle mówiłam: a po co, a na co nam ona, a miejsca nie mamy, a daj spokój! Teraz już wiem, że elektryczna suszarka ułatwia życie zupełnie jak zmywarka.

Nie tylko nie musimy rozkładać ubrań do wyschnięcia na suszarce, co – umówmy się! – jest jedyną nieprzyjemną częścią robienia prania. Ale przede wszystkim nie muszę już patrzeć na mokre ubrania w różnych częściach domu. I tę suszącą się na krzesłach pościel.

Ale najbardziej spodobała mi się opcja AddWash, czyli dodatkowe drzwiczki w pralce. Posiadają je tylko pralki Samsung! Można przez nie dorzucić zapomniane ubranie (kto nigdy niczego nie znalazł na podłodze zaraz po uruchomieniu pralki, niech pierwszy rzuci kamieniem!). Oczywiście, otwierając te drzwiczki, można również wietrzyć pralkę.

W obowiązki domowe włączają się także dzieci. Przybiegają, gdy tylko rozlega się melodia, że suszarka skończyła pracę. Wyjętych ubrań nie trzeba prasować. Są tak miękkie i pachnące, że dzieci z chęcią same je składają i od razu zanoszą do swoich szaf. Choć jeszcze chętniej nakładają je na siebie, takie są cieplutkie ;)

Chodzi o to, że wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za nasz dom i robimy w nim, gdy widzimy, że coś jest do zrobienia. Nie idziemy z tym do „mamusi”. Nie czekamy też, aż „mamusia” pięć razy nam o tym przypomni.

BO WARTO DZIELIĆ SIĘ NIE TYLKO OBOWIĄZKAMI, ALE CAŁĄ ORGANIZACJĄ ŻYCIA DOMOWEGO

Organizacja życia domowego, to bieżączka, która obciąża nasze głowy, gdy tylko otwieramy oczy: czy dziecko włożyło rajstopki, czego brakuje w lodówce, co zrobić na obiad, trzeba umówić wizytę do lekarza, jutro logopedia, mija termin płatności za prąd!

Kiedy spoczywa na jednej osobie, jest ona w stanie wiecznego napięcia. Nie tylko o wszystkim musi pamiętać, ale jeszcze wykonywać i dopingować innych do wykonania. To niewidzialna i zupełnie niedoceniania praca, choć w firmach osoby zajmujące się organizacją piastują najwyższe, poważane stanowiska: są managerami, kierownikami, szefami.

W naszym domu nie ma szefów i podwładnych. Nikt nie wydaje poleceń, a przypominać o wyrzuceniu śmieci możemy co najwyżej dzieciom, na pewno nie sobie nawzajem. Jesteśmy ze sobą, żeby dzielić się obowiązkami i mieć ich mniej, nie więcej.

Właśnie dlatego ludzie łączą się w pary: bo RAZEM łatwiej ogarnąć życie.

* Partnerem wpisu jest Samsung wspierający rodziny w codziennych obowiązkach