Cośmy się w tym roku nasłuchały, to nasze! 10 najgłupszych tekstów do rodziców w czasie pandemii

Pandemia pokazała, że zamiast wesprzeć na duchu, wolimy raczej matkom w trudnej sytuacji dowalić. Nie żeby jakoś specjalnie mnie to zaskoczyło, w końcu nie jestem mamą od dziś. Ale! Cośmy się nasłuchały w ostatnim roku – to nasze! Pst… Tak, napisałam ten post, żeby pokazać, czego lepiej rodzicom właśnie teraz nie mówić. I dlaczego – jako rodzic – nie powinnaś się tym przejmować :)

1. Twoje dziecko spędza za dużo czasu przed ekranem.

Dzięki, że przypominasz, bo nie zauważyłam!

A tak serio: my naprawdę nie musimy słuchać, że dzieci za długo siedzą przed ekranami, bo same się tym martwimy. KAŻDEGO DNIA.

Ale gdy place zabaw otoczono żółtą taśmą, zamknięto orliki, baseny, bawialnie i kina, na rower można wyjść tylko w maseczce,  lekcje – nawet wuefu – odbywają się przez komputer, plus nierzadko musimy jeszcze gdzieś wcisnąć swoją własną pracę, to się nazywa… Przetrwanie.

Wyjątkowe czasy wymagają wyjątkowych środków. Poza tym, jeśli ktoś się NAPRAWDĘ martwi, że czyjeś dziecko spędza za dużo czasu przed ekranem, co stoi na przeszkodzie, żeby zaoferować jego rodzicom… Pomoc zamiast wyrzutów?

2. Nasze matki nie miały takich udogodnień i jakoś dawały radę.

Ale nie żyły w czasie pozamykanych placów zabaw i utrudnionych kontaktów z dziadkami :)

3. To po co robiłaś dzieci, skoro teraz narzekasz?

Yyy… No raczej żaden rodzic nie robił ich z myślą, że potem będzie pracować z nimi na kolanach.

Fun fact: to, że ktoś bardzo chciał mieć dzieci nie oznacza, że był gotowy wychowywać je w pandemii ;)

4. Nie kochasz swoich dzieci? Co z ciebie za matka, że męczy cię siedzenie z nimi w domu?!

Warto w końcu wkuć to na pamięć: kiedy rodzic mówi, że jest zmęczony, to mówi, że jest zmęczony. Nic więcej.

5. Tyyyle zrobiłam przez ten rok! A ty jak wykorzystałaś ten czas?

Nie powiedział nigdy żaden rodzic i aż przykre, że z „nicnierobienia” – gdy właśnie robił WSZYSTKO – musi się teraz tłumaczyć.

6. No co za problem upiec chleb? Naprawdę nie mogłaś ugotować obiadu? I w ogóle: dlaczego tu taki bałagan?

Ponieważ na pracy z domu zjadłam zęby i robiłam to, zanim było modne, wiem, że od takiego rodzica wymaga się, żeby pracował, jakby był w biurze i doglądał domu oraz dzieci, jakby w nim nie był.

Tak się nie da.

Nikt z nas nie piecze przecież bułeczek w czasie spotkania z szefem. Dlaczego więc wymagamy tego od pracownika na zdalnym? Dlaczego myślimy, że to żaden problem prowadzić rozmowy biznesowe i odrabiać z dzieckiem lekcje? TO JEST PROBLEM.

Kiedy jesteś w pracy, nie myślisz o naczyniach w zlewie. I to jest ok, nieważne czy siedzisz w biurze czy przed komputerem w swojej jadalni.

7. To pokolenie przez zdalne lekcje będzie głupsze od poprzednich.

Choć razem z nauczycielami rodzice dwoją się i troją, żeby zdalne lekcje nie odbiły się na poziomie wiedzy dzieci, zawsze usłyszą, że robią za mało.

Ale spokojnie. Bo mówi się tak nie od dziś! Kiedyś to były czasy, a teraz już nie ma czasów :). Przed reformą to była szkoła, teraz tylko testy. No i nie ma tych ocen w najmłodszych klasach, a co to za nauka, jak nie można postraszyć jedynką? Że zadań domowych za mało, wkuwania, Sienkiewicza nie czyta się już z wypiekami na twarzy, a dzieciaki marzą o karierze influencera, nie to co my, że Britney Spears chcieliśmy być, czyli naprawdę KIMŚ. Totalny upadek obyczajów! A w ogóle ostatnie mądre pokolenia to te powojenne. Pewnie dlatego wybrały nam PiS na władzę :)

8. To było nam potrzebne, żeby zrozumieć, co jest w życiu najważniejsze.

No ja tam zrozumiałam. Że przedszkola i szkoły są fajne!

Ale to może dlatego, że nie potrzebowałam pandemii, żeby grać w dziećmi planszówki i wiedzieć, że w życiu liczy się tylko zdrowie :)

9. Dzieci potrzebują dziadków! Nie możesz ich izolować, czy zdajesz sobie sprawę, jak to się na wszystkich odbije?

Napisała Doda na swoim Story. I zgadzam się z nią. Dzieci potrzebują dziadków. Żywych dziadków, dlatego – jeśli mogę – ograniczam kontakty do minimum. Odbijemy sobie po szczepieniu, już niedługo :)

10. Ojcowie też to odczuwają!

Zawsze, gdy jakaś mama napisze, że jest jej ciężko. Albo gdy wypływają badania, że naukowczynie w ostatnim roku opublikowały zdecydowanie mniej prac naukowych od kolegów, gdyż niosą na swoich barkach dom, przychodzi Zenek i woła: „Ale mężczyźni też odczuwają skutki pandemii!”.

Jasne. Nikt nie twierdzi, że nie. Ale nie zachowujmy się jak goście, którzy przychodzą na urodziny tylko po to, żeby w trakcie „Sto lat!” poinformować zebranych, że też mają urodziny za dwa tygodnie :).

Wszyscy robimy co w naszej mocy, żeby nasze dzieci były szczęśliwe. Żeby przy zdmuchiwaniu drugi rok z rzędu świeczek na torcie nie myślały o tych, których nie ma obok. Żeby nie brakowało im rówieśników, nie nudziły się, miały wystarczającą dawkę ruchu.

Przypomina to trochę spacer na linie. Są dni, że się udaje. Ale są takie, gdy upadamy. Zamiast stać nad nami i prawić morały, naprawdę więcej dobrego można zrobić, gdy wyciągnie się rękę i powie: „Jest ciężko, ale widzę, że się starasz. I naprawdę świetnie sobie radzisz!”. No właśnie. Bo świetnie sobie radzisz :)