Tego nauczyli mnie rodzice. I teraz mam przesrane!

Moi rodzice są jak wycięci z zupełnie innej epoki. Może nie pamiętają czasów dinozaurów – chociaż przez długi czas myślałam, że tak właśnie jest – ale muzykę odsłuchiwali z adapteru, na pierwsze Levisy z Pewexu odkładali całe pensje i do teraz myślą, że Nasza Klasa jest całkiem ok. W dodatku żyją jakimiś ideałami, które w dzisiejszym świecie są jak przejażdżka dyliżansem przez sam środek dużego miasta. Wiecie: w teorii brzmi świetnie, ale w praktyce? Trochę obciach.

Tak jest mniej więcej ze wszystkim, co mówią i robią, a skutki ich ględzenia odczuwam po dziś dzień! Bo nauczyli mnie na przykład:

ŻE SKROMNOŚĆ JEST CNOTĄ

Totalny przeżytek. Bardziej mnie oszukać nie mogli! Przecież to autopromocja jest dźwignią sukcesu – wszystko, począwszy od rozmowy o pracę, a skończywszy na popularności bloga opiera się właśnie na niej. Im GŁOŚNIEJ i częściej mówisz, że jesteś w czymś najlepszy (i to, co oferujesz – jest najlepsze), tym więcej ludzi w to uwierzy. Może jeden na stu zapyta o dowody, ale pozostali? Łykają jak młode pelikany.

Pewnie w swojej pracy też masz takich pijarowców, którzy robią mało (lub kiepsko), ale opowiadają za trzech i to właśnie oni są przez szefa/innych pracowników/klientów cenieni najbardziej.

Bo jeśli się nie chwalisz – to widocznie tylko dlatego, że nie masz czym!

Tymczasem rodzice zawsze mi powtarzali, że o tym, jacy jesteśmy, najlepiej świadczą nasze czyny, a nie słowa. Rozumiesz, jeśli codziennie przeprowadzasz staruszkę przez pasy, to chociaż ludzie o tym nie wiedzą, patrzą na Ciebie z większym szacunkiem niż na tego, który przeprowadził raz, ale wszystkich zdążył o tym poinformować.
No właśnie – nie.

I nie, jakość sama się nie obroni. Ludzie się nie znajo. W końcu słuchają zespołu Weekend, czytają Coelho tudzież inne dramaty nad rozlewiskiem, a najmądrzejszą Polką jest… Doda. Królowa autopromocji. Każdy zna jej IQ. Bo umie się sprzedać, w czym niestety – skromność nie pomaga.

I ŻE NIE NALEŻY OSZUKIWAĆ

Więc od małego zawsze byłam tą, która daje się łoić w planszówki. W szkole też nie ściągałam, bo nie chciałam dostać oceny za coś, co nie jest moją pracą. Teraz wcale nie jest lepiej! Założyłam sobie na ten przykład bloga i nie kupiłam fanów na Allegro, bo nie potrafiłabym potem odpisywać firmom, że cena obejmuje promocję na Facebooku wśród ludzi, których… Nie ma. Chociaż wiem, że właśnie w ten sposób zaczynał nawet Justin Bieber, bo duża liczba (lajków, wyświetleń teledysku na YouTube) zawsze działa na wyobraźnię odwiedzających i widząc ją, myślą sobie: „Ej! On musi być w cholerę dobry, skoro przyciągnął takie tłumy!”. I biznes się kręci, chociaż rodzice zawsze mówili, że kłamstwo ma krótkie nogi!

A JAK KTOŚ CIĘ UDERZY, TO MUSISZ NADSTAWIĆ DRUGI POLICZEK

Dlatego nie potrafię walczyć o swoje i jeśli jestem wypraszana (na przykład ze szpitala z chorym dzieckiem), to wychodzę, zamiast wrócić oknem. I gdy ktoś mi pyskuje, to spuszczam tylko wzrok, czekając, aż przestanie. Nigdy nikomu nie powiedziałam złego słowa, chociaż sama usłyszałam ich w życiu całkiem sporo, bo ludzie lubią skakać po ringu i zadawać ciosy poniżej pasa, jeśli nikt im nie oddaje.

To o takich jak ja mój szwagier mówi: „Jeśli masz miękkie serce, to musisz mieć twardą dupę!”. No tak, w końcu ćwiczy się wieczorami z Chodzią ;).

Sami widzicie, że moi rodzice są z zupełnie innej epoki! Ale… Ja chyba trochę też… Bo teraz chcę mojego syna nauczyć dokładnie tego samego.

Że sobie nie poradzi? Być może będzie miał trochę pod górkę, zupełnie jak ja, ale hej! Przecież dziadkom jakoś się w życiu udało. Nie jakoś, a całkiem zajebiście! I mnie w sumie też.

Bo chyba jednak największym sukcesem jest żyć w zgodzie z własnym sumieniem. I nigdy nie musieć wstydzić się swojego zachowania.