Rozmowy bez limitu #4: mądrości Kostka, czyli do kogo podobna jest mama?

A gdyby tak… Zacząć spisywać rodzinne dialogi? Myślałaś kiedyś o tym? Przecież każdego dnia nasze dzieciaki mówią takie rzeczy, że gdyby podsłuchał tego jakiś scenarzysta, miałby gotowy przepis na hit! Niestety, te dziecięce mądrości i zabawne przejęzyczenia bardzo szybko uciekają nam z głowy. Dlatego warto je łapać! Zapisywać, np. w telefonie, kalendarzu albo w zwykłym zeszycie. Wyobraź sobie tylko: 30 lat później, wieczór przy kominku. Wnuki na twoich kolanach, a ty oprócz zdjęć z dzieciństwa ich mamy/taty wyciągasz swój stary, pożółkły notatnik i czytasz…

Z cyklu: dogadać się z niegadającym dwulatkiem.

– Powiedz „wuuu-ja”.
– Ja-ja.
– Ok, to powiedz: „ja-jo”.
– Mniam, mniam.
– No dobra. To powtórz „mniam, mniam”.
– Am, am.

***

Kostek ogląda z tatą film przyrodniczy. Na ekranie pojawia się orangutan.

– Zobacz młody! Jesteś w telewizji! Nagrali cię! – nabija się ojciec.
– Nie! – oburzyło się na to dziecko – To nie ja!
– A kto? – zainteresował się Piotr.

Kostek myśli, myśli. I nagle woła olśniony:

– Psecież to mama!!!

***

Kostek gra na tablecie, ale co chwilę przerywa i woła:

– Z tatą! Chcem grać z tatą!

Jako że Piotr jest zajęty, pyta zniecierpliwiony:

– Z tatą? Wszystko z tatą?
– Tak!
– I co? Jak dorośniesz, to też będziesz z tatą na dziewczyny chodził?
– Ok! – ucieszyło się dziecko.

***

Chłopaki tańczą w kółeczku na środku dywanu. Kiedy przestają, mojemu synkowi kręci się w głowie. Idzie trochę zygzakiem, więc się z niego śmieję:

– Ale jesteś pijany!
– Tak! Jak tata! – odpowiedziało dumne dziecko.

***

Tłumaczę synkowi, który uwiesił się na mojej nogawce:

– Kochanie! Mamusia musi jeszcze trochę popracować. Zobacz, tu masz autka – kuszę – pobawisz się nimi? Mogę na ciebie liczyć?
– Tak!!! – odpowiada rozpromienione dziecko.

Uff… Biegnę szybko do kompa, bo z doświadczenia wiem, że mam jakieś piętnaście minut maks. Nagle za plecami słyszę, jak Kostek kończy zdanie:

– Jeden, dwa, tzi, ćtely, pić, szyść, siem…

Cóż, zapomniałam, że z całego rodzicielskiego wywodu dzieci zawsze słyszą tylko ostatnie słowo…

***

Czytam z synkiem książeczkę o mrówkach. Jak zwykle dochodzę do wniosku, że to świetny pretekst do rozmowy, więc zaczynam:

– Mrówki są bardzo pracowite. Wiesz co to znaczy „być pracowitym”?
– To znaczy duzio pjacować.
– Tak. A fajnie być pracowitym jak mrówka?
– Nie.

Ok, może źle zadałam pytanie, więc szybko się poprawiam:

– Lepiej być pracowitym czy leniwym?
– Leniwym!!! – zawołało dziecko bez chwili zastanowienia.

I chociaż bardzo chciałam coś dodać, zwyczajnie zabrakło mi argumentów…

***

– Tata wsystko potlafi! – stwierdził młody po kąpieli.
– Tak. Wszystko – przyznałam mu rację, patrząc, jak nieporadnie zakłada skarpetki – a mama? – zapytałam z ciekawości, podczas gdy mój syn próbował przeciągnąć głowę przez rękaw piżamki. Wywiniętej na lewą stronę, tyłem na przód.
– A mama? – zastanowił się, tym razem pakując ręce przez otwór na głowę – Mama wsystko lobi jak ja!

***

– Kochanie, ale ile ty już dzisiaj tej czekolady zjadłeś? – upominam delikatnie mojego synka, który dorwał się po śniadaniu do prezentów od Mikołaja – Nie za dużo?
– Mama! Lepiej nie liczyć, ile cietolady się je!

***

Młody się przewrócił. Z hukiem zarył głową w podłogę, więc pytam go:

– Masz ała?
– Nie mam ała! – woła, a ja widzę, jak na czole rośnie wielki guz.
– Jak to nie masz? – oglądam go dokładnie i zastanawiam się, co zrobić, żeby zgodził się potrzymać w tym miejscu lód – Tu masz takie wielkie, guła urośnie, będziesz miał krzywe czoło!
– Jak mama?

***

Takie historie wzruszające często słyszałam, że synek mówi mamie jak ją kocha i że ona zostanie jego żoną.

I tak mi sie zamarzyło, żeby usłyszeć od Kostka coś podobnego. Więc pytam:

– A ty będziesz miał kiedyś żonę?
– Tak!
– I jaka będzie?
– Fajna!
– Podobna do mamy, co? – zapytałam z nadzieją.
– Nie. Inna.

***

Krótko i na temat:

– Kostek, trzeba więcej jeść! Jesteś tak chudy, że aż wszystkie spodnie ci spadają!
– To nic, mamo! Ja umiem podciągnąć!