Przepis na naleśniki – najlepsze na świecie i podkręcone zdrowotnie!

Naleśniki to danie, które potrafi zrobić każdy. Jednak nie każdemu to wychodzi ;). Czasami są mdłe w smaku, czasami za grube, przypalone lub tłuste. Bo tak naprawdę cały sekret nie w farszu tkwi, a w cieście. Dlatego sprawdź, czy na pewno robisz je dobrze. Tak dobrze jak ja ;).

Wiem, wiem, trochę się przechwalam – a to dlatego, że ilekroć serwowałam komuś moje naleśniki, zawsze słyszałam jedno: „Wow! Lepszych w życiu nie jadłam/jadłem!”. Słyszałam to zarówno z ust wielbicieli tego dania, jak i od tych dziwnych osobników, którymi doprawdy nie wiem co kieruje, ale którzy z własnej woli naleśników nie tkną nigdy. Nie odmawiali mi tylko dlatego, żeby nie zrobić przykrości. A potem palce oblizywali. I wracali po jeszcze! Niby nie, ale gdzieś tam bułka przez bibułkę: „Ej! A nie robisz dzisiaj przypadkiem naleśników?”.

PODEJRZEWAM, ŻE GDYBYM OTWORZYŁA W POZNANIU NALEŚNIKARNIĘ, KOLEJKI BYŁYBY DŁUŻSZE NIŻ DO WARSZAWSKIEGO MANEKINA

Ale nie otworzę, bo mój mąż należy do tej drugiej kategorii ludzi przedziwnych. Z tego właśnie powodu nie wierzy, że Manekin 2 mógłby być interesem opłacalnym, bo w głowie mu się nie mieści, że istnieje ktoś, kto płaci za – jak sam to nazywa – placki z mąki. Ale – o dziwo! – kiedy stawiam go przed faktem dokonanym (to znaczy stawiam przed nim talerz naleśników pełen), pałaszuje, aż się uszy trzęsą. I patrzy, czy coś na patelni przypadkiem nie zostało. Pyta nawet, czy nie dorobię ciasta.

Że niby Kostek jest jeszcze głodny ;).

W czym tkwi sekret moich naleśników?

A co tam, niech ci będzie! Skoro nie otwieram knajpy, to nic nie tracę. Dzisiaj zdradzę tajną, chronioną przez lat naście recepturę. Tylko słuchaj uważnie, bo smażenie naleśników to cały rytuał – zabraknie jednego składnika i już są nie takie, jak być powinny.

CZEGO WIĘC POTRZEBUJESZ?

KILKA PRZYDATNYCH WSKAZÓWEK NA KONIEC PICHCENIA

Im większa patelnia, tym lepsze naleśniki. Im mniej ciasta rozlejesz od brzegu do brzegu, tym będą smaczniejsze. Dobre naleśniki są cienkie i idealnie z każdej strony zarumienione. Żeby tak się stało, musisz je przerzucić na drugą stronę w momencie, w którym zaczynają się po patelni ślizgać – ani sekundy wcześniej!

Tak przygotowane ciasto dzięki wodzie gazowanej i śmietanie jest bardzo puszyste. Ponieważ nie używam do smażenia tłuszczu, danie jest również lekkie. Możesz użyć zwykłej mąki, jednak nam lepiej smakuje z pełnoziarnistą (wtedy zazwyczaj potrzeba ciut więcej mleka, bo ciasto wychodzi gęste).

CO DO ŚRODKA?

Osobiście jestem fanką naleśników z twarogiem, ale moje chłopaki nie bardzo. Więc jeśli się spieszę, smaruję naleśniki serkiem śmietankowym typu Almette oraz domowym dżemem lub posypuję je świeżymi owocami, a potem zawijam i daję dziecku do ręki. Poza kabanosami to ulubiona przekąska młodego, a ponieważ – podobnie jak jego tata – nie toleruje potraw mącznych czy bezmięsnych obiadów, już samo to świadczy, jaki ze mnie Mistrz Naleśnikowej Patelni!

Jeśli mam więcej czasu, przygotowuję farsz: mrożone warzywa na patelnię smażę razem z kurczakiem pokrojonym w kostkę. Możesz dodać do kurczaka ser. Lub szpinak z odrobiną czosnku albo śmietany – tak naprawdę wszystko, co lubisz. Ogranicza cię tylko własna wyobraźnia! Po zawinięciu naleśników z farszem w rulon od razu przerzucam je na talerze domowników lub bawię się dalej: obtaczam je w jajku oraz w bułce tartej i smażę jeszcze raz (tym razem na tłuszczu). Wtedy wychodzą mi domowe paszteciki.

Właśnie za to lubię naleśniki, bo za każdym razem mogą smakować zupełnie inaczej!