To my wychowujemy nowe pokolenie mężczyzn. O czym musimy pamiętać?

Pst… Robota jest do zrobienia! Na naszych oczach zmienia się świat. Ale to głównie od nas – rodziców – zależy, w którą stronę pójdzie. Nie spieprzmy tego i…

WYCHOWUJĄC SYNA, PAMIĘTAJMY, ŻE:

1. Chłopiec potrzebuje dokładnie tyle samo czułości, co dziewczynka.

Bo chłopcy wcale nie są mniej wrażliwi. Mniej przytulaśni, mniej całuśni. Ja wiem, kiedyś chłopców wychowywano „twardą ręką”, żeby wyrośli na prawdziwych mężczyzn, a nie „ciepłe kluchy”. Gdy się przewracali, wołano: „Nie maż się!”, na każdym kroku podkreślano: „Bądź silny!”. Ale to, co miało hartować ich charakter, moim zdaniem go łamało.

Całe szczęście te czasy już dawno mamy za sobą.

Nasza ulubiona zabawa z synem – który ma już siedem lat! – to wieczorne przekomarzanki przed snem. Kładę się obok w łóżku i mówię, że kocham go najbardziej na świecie. A on na to, że kocha mnie jeszcze bardziej. Więc dodaję, że kocham go jak stąd na Marsa i z powrotem. Na co on, że kocha mnie jak stąd na Marsa, trzy razy wokół tej planety i dopiero wtedy z powrotem.

Okazując miłość, uczymy ją również wyrażać.

Pewnie Konfederaci mnie za to zjedzą, ale w dobie, gdy mięso przynosimy ze sklepu, a nie z polowania, współczesne rodziny bardziej niż silnych facetów potrzebują takich, którzy potrafią powiedzieć: „Kocham cię”.

2. Nie ma zajęć tylko dla dziewczyn i tylko dla chłopców.

Zresztą, jak można twierdzić, że ktoś, kto sam nie umie się oporządzić (uprać sobie ubrań, ugotować, posprzątać wokół siebie) jest… Silny?

Bez kitu, raczej jest niedołężny.

Mamy bardzo skupiają się teraz na tym, żeby ich córki były niezależne. Ale nie zapominajmy o chłopcach! Na pewno nie chciałabyś, żeby twój syn musiał czekać, aż żona wróci do domu, żeby zjeść obiad.

Dlatego we wszystkie obowiązki syna angażuję tak jak córkę. Mogą mieć takie same zainteresowania i bawić się, czym chcą. Choć ostatnio jakiś facet się oburzył, że „lalki dla chłopca tylko pod warunkiem, że będą to figurki Indian!”. Chciałam go zapytać, czy temu chłopcu w przyszłości bardziej przyda się znajomość indiańskich obyczajów, czy jednak umiejętność radzenia sobie z małymi dziećmi?

Naprawdę, jeśli do użycia zabawki nie są potrzebne konkretne genitalia, jest dobra dla wszystkich. A jeśli są potrzebne – to nie jest zabawka dla dzieci! ;)

3. W pełnej rodzinie wychowuje nie tylko mama!

Kobiety bardzo często mi piszą, że ich partner nic nie robi, bo „mamusia go tak wychowała”. Przepraszam bardzo, ale ojcowie również wychowują! Dają dobry przykład albo… Zły.

I na ten przykład, gdy chłopiec widzi, że w domu gotuje tylko mama, właśnie tego będzie oczekiwać od przyszłej żony. Całe szczęście wielu mężczyzn już wie, że prawidłowo użyty garnek wcale nie parzy ;)

4. Emocji nie trzeba się wstydzić.

Badania pokazują, że mali chłopcy płaczą równie często co dziewczynki, więc stwierdzenie: „chłopaki nie płaczą” jest mega krzywdzące zarówno dla dziewcząt (bo ma udowodnić, że są bardziej rozchwiane emocjonalnie) jak i dla chłopców (bo zabrania im wyrażać wprost to, co właśnie czują).

Żeby było śmieszniej, nie akceptujemy chłopięcego smutku, ale już złość – tak. Wychowujemy więc przyszłych agresorów, którzy właśnie tą akceptowaną powszechnie złością będą reagować na wszystkie trudne, życiowe sytuacje.

A serio, mężczyzna więcej szkody wyrządzi, gdy kogoś zwyzywa albo w coś/kogoś walnie niż gdy po prostu sobie zapłacze.

5. Nie można używać określeń: „jak dziewczyna”, „to babskie”, „to gejowskie”.

„Biegasz jak baba” czyli koślawo. „Nie rycz, nie jesteś dziewuchą” czyli jesteś lepszy od niej. „Ten strój jest gejowski” śmiech na sali, żeby chłopak tak wyglądał.

Mam nadzieję, że czujesz doskonale, ile lekceważenia jest w tych zdaniach? Niestety, przeciętny chłopiec jest nimi bombardowany non stop. I dorasta sobie. A wraz z nim rośnie pogarda dla kobiet oraz osób o odmiennej orientacji.

6. Jesteśmy w takim miejscu, że wychowujemy nie tylko synów, ale całe społeczeństwo.

Gdy ktoś próbuje wpoić naszym dzieciom stereotypy – że chłopcom nie wypada tego czy tamtego – nie wstydźmy się reagować.

To ta osoba powinna się wstydzić!

7. Cudze granice należy szanować.

Kiedy chłopiec chce skończyć zabawę w gilganie, kończymy zabawę w gilganie. Nie witamy go kuksańcem, żeby był dzielny i mężny, jeśli widzimy, że wyraźnie go to rani. A gdy nie chce być całowany, to go nie całujemy, a nie że z ciocią trzeba się przywitać.

Tłumaczmy naszym synom, że kiedy dziewczynka mówi „nie” to oznacza „nie”, a nie że tylko tak się droczy i „one wszystkie lubię być adorowane”. Niestety, szkoła za nas tego nie zrobi, bo póki co na wdż dzieci się dowiadują, że krótka spódniczka to zaproszenie do zabawy i to dziewczynka, która ją nosi, jest zła, a nie ten, kto próbuje pod nią zajrzeć. Reagujmy na każde pociągnięcie warkoczyka, klepnięcie w pupę, niewybredny komentarz na temat wyglądu koleżanki.

Kochamy naszych synów, więc zróbmy to wszystko dla nich. A przy okazji zrobimy coś dla siebie :)