Nie uwierzysz, czego uczą nasze dzieci w szkole!

Jest wiele tematów, których w Polsce poruszać nie wypada, żeby nie urazić czyichś uczuć. Nie wolno mówić na przykład o aborcji, ale również o okresie czy… Edukacji seksualnej. Więc żeby nikogo nie gorszyć, ani tym bardziej nie namawiać młodzieży do złego, przedmiot nazwano „Wychowaniem do życia w rodzinie”. I choć od lat podnosi się krzyk, że potrzebujemy edukacji seksualnej z prawdziwego zdarzenia, trochę się jej boimy, nie bardzo wiemy jak to ugryźć i czy faktycznie to dobrze, żeby jakaś obca baba z naszymi dziećmi „na te” tematy rozmawiała?

Pojawiają się głosy, że uświadamianie to rola rodziców, a nie szkoły. Zgadzam się z tym. Z grubsza. Jednak wiem, że żyjemy w kraju, w którym podręczniki biologii jedno, a w kościele co innego, więc z tego chociażby prostego powodu nie każdy rodzic ma odpowiednie do takich rozmów przygotowanie. A nawet jeśli ma wiedzę, to nie każdy wie jak, nie każdy wie kiedy. I budzi się potem taki z ręką w nocniku, nie mówię, że z ciężarną szesnastolatką pod dachem, ale na pewno z zawstydzoną. Bo kiedy on nagle zauważa, że córka dojrzała i o tym seksie wypadałoby w końcu z nią porozmawiać, to jej jest głupio i słuchać wcale nie chce. Przecież swoje już wie, wychowana przez internet, telewizję, gazety i kolegów.

A nie takiego przecież wychowania dla naszych dzieci chcemy?

Zbierając materiały do jednego z wpisów, zabłądziłam kiedyś w te rejony internetów, które z reguły omijam z daleka. Czyli na forum dla mam. Jedna z nich napisała: „Na razie nie chcę mieć drugiego dziecka, ale nie wiem, jak się zabezpieczać”, na co odezwały się inne, że może stosunek przerywany, ale jeśli karmi piersią, to nie musi się niczego obawiać. I matki to pisały, kobiety dorosłe, które mają pojęcie co do czego, żeby zajść w ciążę, ale nie wiedzą, jak w nią nie zajść?

Pewnie bym się zdziwiła, gdyby nie to, że wcześniej trafiłam na fragmenty podręcznika do WDŻR. Czyli no tak, wszystko jasne, rodzice nie wiedzą (lub sami się wstydzą), a w tym czasie w naszych szkołach odbywa się taka edukacja seksualna na opak. Bardzo po polsku, bo wcale nie chodzi o przedstawienie faktów, a raczej o to, żeby:

1. Pokazać, że chłopcom wolno więcej.

„Dziewczyna powinna zdawać sobie sprawę, że więcej niż chłopiec płaci za nietrafny wybór, bo nie ma równości w naturze. On jest dawcą życia, ‚siewcą’, natomiast jej ciało ‚glebą’, w której będzie wzrastało nowe życie. Postawa chłopców, którzy stają się ojcami, bywa różna.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 97

Rozumiesz? Ani słowa o tym, że tak być nie powinno, że mężczyzna jest tak samo odpowiedzialny za życie poczęte jak kobieta. Że jest do jasnej ciasnej ojcem, rodzicem na takich samych prawach (i z takimi samymi obowiązkami!) co matka, a nie dematerializującym się po zapłodnieniu bytem.

Takie to przecież normalne. Siewca i gleba. A siewca zgodnie z jego naturą może przecież iść siać dalej? Nie chciałabym, żeby mój syn usłyszał kiedyś coś takiego w szkole. Ani gdziekolwiek indziej.

„Pierwszy partner seksualny, choćby przypadkowy, stanie się wzorem, z którym będziecie porównywać waszego późniejszego małżonka. Dlatego chłopcom zazwyczaj zależy na tym, by jego żoną została taka dziewczyna, która wcześniej nie próbowała.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 96

Naprawdę? Naprawdę nie ma innego, lepszego powodu, żeby przekonać dziewczynę, że warto poczekać na właściwego faceta? To ona ma się teraz martwić, czy jej przyszły mąż nie będzie czuł się przypadkiem gorszy w łóżku?

Sorry, ale taki argument to nie argument.

2. Wzbudzić poczucie winy.

„Dla wielu młodych ludzi masturbacja jest problemem; przyznają, że czują się z tym źle i chcieliby umieć się od niej powstrzymać. Nie dramatyzując problemu, dobrze byłoby potraktować go w kategoriach zadania: wiem, że to jest zachowanie niedojrzałe, chcę osiągnąć dojrzałość, więc podejmuję trud uporania się z nim.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 55

Młodzi ludzie – i ogólnie ludzie – czują się z czymś źle, bo powiedziano im, że powinni czuć się źle. I o ile w przypadku dajmy na to kłamstwa czy kradzieży – czyli wtedy, kiedy krzywdzi się osoby trzecie – jest to całkiem dobre posunięcie, o tyle mówienie, że złe jest poznawanie własnego ciała w okresie dojrzewania to jak wmawianie, że złe jest lepienie bałwana zimą.

„Pytanie o warunki podjęcia współżycia seksualnego unaoczniło, że najwyższą akceptację seksu pozamałżeńskiego wykazali uczniowie najsłabiej uczący się, a najmniejszą osoby wierzące.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 191

Rozumiem, że wśród uczniów słabo uczących się nie ma osób wierzących? Sprytne!

Ale jeszcze sprytniejsze jest stwierdzenie, że seks pozamałżeński akceptują tylko ludzie głupsi. Więc jeśli ty też, to do mądrych nie należysz. Już się wstydzisz? ;)

3. Przedstawić środki antykoncepcyjne w jak najgorszym świetle.

„Stosowanie środków antykoncepcyjnych jest uzależnieniem losu swego i dziecka od techniki farmacji. Jeśli pomimo stosowania antykoncepcji zaistnieje ciąża, kobieta przenosi odpowiedzialność za ten fakt na lekarza, który zalecił dany środek, lub producenta. Czuje się oszukana, zaś poczęte dziecko nazywa wpadką i traktuje jak intruza.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 154

Ja nie wiem, dlaczego ludzie chorzy uzależniają swój los od technik farmacji. Zamiast wziąć sprawy w swoje ręce! Bo potem – jak stan się pogorszy – to wiadomo, do kogo trzeba mieć pretensje! Do lekarza! Albo do producenta aspiryny. Ty nie masz? To w takim razie jesteś całkiem normalna ;).

„Prezerwatywy. Skuteczność w zapobieganiu ciąży: niezbyt wysoka, z powodu częstych wad technicznych (nieszczelność, pękanie) oraz wypadków zsuwania się. U niektórych mężczyzn stosowanie prezerwatyw powoduje osłabienie doznań seksualnych.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 156

Jasssne, mówmy młodym, że prezerwatywa jest niefajna i nieskuteczna. Po co ją w ogóle używać? Nie lepiej bez?

4. Zachęcić do stosowania naturalnych metod planowania rodziny.

„W grupie osób stosujących naturalne metody planowania rodziny rzadziej pojawia się objaw znudzenia seksualnego, zdecydowanie niższy jest też wskaźnik rozpadu związków.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych, red. Teresa Król, s. 176

Że niby jak babka co rano mierzy sobie temperaturę, a potem skrupulatnie to zapisuje i obserwuje swoją bieliznę, to mniej się nudzi w sypialni? A, to bardzo możliwe.

Również możliwe, że pary stosujące NPR rzadziej się rozwodzą – bo są wierzące i przyrzekały sobie: na dobre i na złe również. A dla nich to znaczy bardzo dużo. Ale przecież to nie antykoncepcja ma na to wpływ!

5. Przeinaczać fakty.

„Nie zaleca się natomiast stosowania tamponów – młode dziewczęta są bardziej od dorosłych kobiet podatne na infekcje dróg rodnych, a tampony temu sprzyjają. Lepiej więc z nich zrezygnować.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 51

To takie trochę średniowieczne myślenie, bo wtedy miesiączkująca kobieta nie mogła podawać ręki księdzu, dlatego, że była nieczysta. Że niby ta nieczystość z jej ciała i krwi, więc najlepiej, jakby siedziała w domu, żeby nikogo nie zarażać.

Tylko że my już nie żyjemy w średniowieczu.

I wiemy, że krew miesiączkowa nie ma żadnych strasznych zarazków. Że to krew jak każda inna, na przykład ta, która leci chłopcu z kolana, kiedy ten się przewróci. Bakterie namnażają się dopiero po zetknięciu ze świeżym powietrzem (jakby namnażały się w naszych organizmach, to długo byśmy nie pociągnęli!). Czyli że jednak więcej ich będzie na podpasce niż na tamponie.

Prawdą jest, że nie powinno się używać tamponów, gdy już mamy infekcję, ale nie ma żadnych badań, które by dowiodły, że tampony infekcje powodują. Null, zero.

„Powszechny mit jest taki: jeśli zdecydowałeś/aś się prowadzić homoseksualny tryb życia, nie ma możliwości, aby zawrócić; nie możesz się zmienić. Tymczasem zdarzają się przypadki zmiany zachowań seksualnych. Do zmiany potrzebne są: determinacja, profesjonalne poradnictwo i grupy wsparcia.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 120

Taa, bo orientację seksualną można sobie wybrać zupełnie tak, jak wybieramy cukierki w sklepie…

„Pigułki dnia następnego, czyli tzw. antykoncepcja awaryjna – ze względu na mechanizm działania zostaną omówione w dziale dotyczącym środków wczesnoporonnych.”

Wędrując ku dorosłości. Wychowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas I-III gimnazjum, red. Teresa Król, s. 160

Wiem, że nie wszyscy o tym wiedzą, bo jest to tajne przez poufne w naszym kraju, ale pigułka „dzień po” działa w ten sposób, że zatrzymuje owulację. To znaczy, żeby było prościej: hamuje uwolnienie się jajeczka. I jak ono nie wychodzi na spotkanie z plemnikami, to wiadomo – nie ma imprezy. Czyli całego tego wyścigu i zapłodnienia.

Jeżeli natomiast do zapłodnienia doszło (bo pigułka została połknięta za późno), to dostępna i jedyna dopuszczona do sprzedaży w Polsce tabletka ellaOne tej ciąży nie przerywa. Więc niby jakim cudem może ona działać wczesnoporonnie? No chyba że jajeczko jest już człowiekiem… Ale w takim razie ja nie wiem, drogie panie, zostało nam chyba płakać za utraconym dzieckiem nad każdą podpaską czy tamponem.

A nie, pardon. Tamponów lepiej nie używać.

Kurde no. Czasami bardzo intensywnie zastanawiam się, czy nie kupić dla siebie i rodziny biletu lotniczego w jedną stronę. Wyjechać do jakiegoś normalnego kraju, gdzie nikt nie wprowadza dodatkowej lekcji religii zamiast zajęć edukacji seksualnej. Gdzie nie wychowuje się kolejnych pokoleń potulnych owieczek zamiast świadomych ludzi. Gdzie o zabezpieczeniu przed ciążą rozmawia się z lekarzem, a nie z katechetą czy z obcymi na forum internetowym.

Ale nie. Nie wyjadę. Bo ciągle jeszcze gdzieś tam głęboko wierzę, że i tutaj kiedyś będzie normalnie. Kiedyś na pewno…