Żeby być dobrym mężem i ojcem, nie wystarczy tylko przynosić do domu pieniądze

Bardzo się cieszę, że dzisiaj rola mężczyzny nie ogranicza się tylko do utrzymania rodziny. Że panowie coraz aktywniej uczestniczą w wychowaniu dzieci i są obecni nie tylko wtedy, kiedy trzeba przylać pasem, jak to bywało jeszcze kilka pokoleń wstecz. Bardzo mnie martwi, że nadal istnieją faceci, którzy brudnej pieluchy boją się bardziej niż zarysowania na swoim aucie. A ojciec na urlopie macierzyńskim stanowi w naszym kraju pewnego rodzaju ciekawostkę przyrodniczą.

JAK DO TEGO DOSZŁO?

Gdy urodził się Kostek, większość obowiązków związanych z domem i dzieckiem spoczywało na Ilonie. Ja? Dużo pracowałem, w dodatku w korporacji, gdzie często musiałem zostawać po godzinach, brać udział w wieczornych spotkaniach czy wyjeżdżać w delegacje. Tak naprawdę na kontakt z synem nie pozostawało zbyt wiele czasu i miałem wrażenie, że on dorasta gdzieś obok mnie. O pierwszym uśmiechu opowiedziała mi żona przez telefon. Kiedy po raz pierwszy usiadł i wstał – byłem za granicą. Nie słyszałem też jego pierwszego słowa.

Za to pierwszy krok postawił przy mnie. Nasi strzelili wtedy bramkę Niemcom, a Kostek zawołał razem ze mną: „Gol!” i pobiegł przed siebie, po piłkę. Wtedy pomyślałem, że strasznie dużo fajnych rzeczy omija mnie na co dzień.

Przy drugim dziecku bardzo chciałem to zmienić, bo naprawdę zależało mi, żeby nasze maluchy poczuły, że mają również ojca, dlatego razem z Iloną zdecydowaliśmy, że to ja pójdę na urlop tacierzyński. Tak go wtedy nazywaliśmy, bo nie wiedzieliśmy jeszcze, że tacierzyński to tak naprawdę dwa tygodnie zwolnienia z pracy zaraz po porodzie i… Nic poza tym. Tak, w Polsce nie mamy nawet nazwy na urlop, który przejmuje zamiast matki ojciec. Tak naprawdę jestem więc od kilku miesięcy na „urlopie macierzyńskim”, choć matką nie jestem. Chociaż teraz trochę tak :).

Okazało się też, że mężczyzna nie może przejąć opieki nad dzieckiem od razu, bo pierwsze 3 miesiące należą się kobiecie, koniec, kropka, nawet jeśli ta kobieta chce pracować i urlopu na rzecz taty się zrzec. Zupełnie tak, jakby on nie był równoprawnym rodzicem.

A JAK TO WYGLĄDA NA CO DZIEŃ?

Nic dziwnego, że skoro w świetle prawa to matka jest bardziej rodzicem niż ojciec, społeczeństwo reaguje jeszcze ciekawiej. Krewni i znajomi dziwią się naszej decyzji i ciągle dopytują, czy nie boję się, że wylecę z rynku pracy. Co ciekawe, żony nikt o to nie pytał, chociaż poświęciła synkowi trzy lata życia. Kiedy idziemy razem do lekarza, to do niej najczęściej zwracają się zaleceniami: „Infekcja nie jest groźna, może pani spokojnie wychodzić z córką na spacer”, zupełnie tak, jakby ojciec na spacery z dziećmi nie chadzał!

Chociaż zdaję sobie sprawę, że wielu tego nie robi, bo uważają, że wracają zmęczeni z pracy. Też tak uważałem ;). Teraz wiem, że nikt, kto nie był pełnoetatowym rodzicem, nie jest w stanie zrozumieć, jak takie „siedzenie” w domu naprawdę wygląda. Wcześniej wydawało mi się, że opieka nad dziećmi to świetna zabawa. Może nie wczasy na Jamajce, ale urlop na pewno. Nie martwisz się na przykład, że weekend się kończy, a jutro znowu zaczyna poniedziałek. Przecież weekend masz cały czas, siedem dni w tygodniu! Cały dzień możesz chodzić w piżamie, co prawda machasz przez godzinę grzechotką, tu nakarmisz, tam przewiniesz, ale nie stresujesz się przynajmniej spotkaniem z szefem.

Tylko ten mały szef w domu jest jeszcze bardziej wymagający. Nie rozumie słów: „za chwilę, jak tylko skończę rozmowę telefoniczną” czy „ASAP”. Nie daje przerw na śniadanie, lunch oraz wyjście do toalety. I chociaż faktycznie nie musisz co rano wstawać do pracy, to i tak wstajesz… Do dziecka. Również w nocy. A czasami w ogóle nie śpisz, na przykład w czasie ząbkowania. Czy choroby.

Ale ta więź, która dzięki temu wszystkiemu wytworzyła się między mną a córką, jest cudowna. Jej pierwszym słowem było: „Ta-ta”. A ja to pierwsze słowo słyszałem! Nie tylko byłem w domu, kiedy usiadła, a potem zaczęła raczkować, ale sam jej w nauce tych nowych umiejętności pomogłem. Dźwigałem, kiedy była w tarapatach i uspokajałem, kiedy nie udało jej się złapać równowagi. To uczucie, kiedy dziecko wyciąga do ciebie ręce, bo chce się pobawić, chce na apa lub po prostu się przytulić i nie robi mu żadnej różnicy, że podchodzisz ty zamiast mamy, jest naprawdę warte wszystkiego.

Choć w sekrecie zdradzę ci, że tak naprawdę już po dwóch tygodniach mojego urlopu macierzyńskiego zrozumiałem, jaka to harówka. Większa niż spędzanie 8-9 godzin w pracy!

MOJA RADA

Gdybym miał mieć jakąś radę dla mężczyzny, który tak jak ja chciałby pójść na urlop macierzyński, to: przygotuj się na ekstremalne niespanie, częste nocne pobudki i poranne lunatykowanie razem z dzieckiem na rękach, podczas gdy cały dom… Ba! Cała ulica, a nawet miasto pogrążone jest jeszcze we śnie. Dlatego warto sobie pomagać nie tylko kawą, ale również różnymi gadżetami. Jakie sprawdziły się u nas?

• Łóżeczko dostawne Chicco Next2Me – dzięki niemu, od kiedy przejąłem od żony nocne wstawanie – mogę obsługiwać dziecko na pół śpiąco. Kosteczka śpi niby osobno (nikt nikomu nie zabiera miejsca ani kołdry), ale nadal razem, więc nie muszę wstawać i rozbudzać się za każdym razem, kiedy płacze, że wypadł jej smoczek. Łóżeczko ma regulację wysokości, więc można je łatwo dostosować do wysokości łóżka dorosłego. Można je też przypiąć do niego pasami, ale w każdej chwili bez problemu odstawić (jest na kółkach!), wystarczy tylko podnieść boczną ściankę, która jest na zdjęciach zwinięta. Robi się to dużo szybciej i sprawniej niż w przypadku łóżeczka tradycyjnego, przy którym potrzebujesz śrubokręta i gwoździ.

Next2Me ma też opcję lekkiego bujania do tyłu i do przodu – czasem po prostu wystarczy mała interwencja nogą i wszyscy śpią smacznie dalej. To niby łóżeczko stacjonarne, ale czasem wykorzystuję to, że można je bardzo szybko złożyć i wrzucić do bagażnika, więc w podróży też super się sprawdza. Może zajmuje trochę więcej miejsca przez to, że ma standardowy materac, ale za to właśnie dzięki temu materacykowi komfort spania jest nieporównywalny z jakimkolwiek innym łóżeczkiem turystycznym.

• Podgrzewacz – tutaj w sumie obojętnie, na jaką firmę się zdecydujecie, ważne, żeby pasował do butelek, których używacie, co koniecznie trzeba sprawdzić przed zakupem. Ułatwia ojcu nocne karmienia, bo nie muszę schodzić do kuchni – butelka z wodą grzeje się przy łóżku we włączonym podgrzewaczu i czeka na pobudkę głodnej córki.
  
  
• Lampka nocna – nie, wcale nie po to, żeby dziecko się nie bało, jemu to chyba w sumie wszystko jedno, w końcu w brzuchu mamy też było ciemno. Za to ja nie mam zamiaru obijać się o meble, kiedy nurkuję pod łóżko w poszukiwaniu smoczka, który wypadł za burtę. Większość lampek nocnych daje małe, ćmiące światło, dlatego też zawsze można zapalić na całą noc lampę w korytarzu, ale tutaj pamiętaj, żeby zmienić żarówki na ledowe, które pobierają dużo mniej prądu od tych zwykłych (to ważne, bo lampa w korytarzu będzie się palić co noc przez najbliższy rok, jeśli nie kilka lat).

• Miś Szumiś – szkoda, że nie ma jakiegoś stymulatora snu, ale jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma :). Choć Kosteczka ma już dziesięć miesięcy, to nadal nie zaśnie bez białego szumu, a i ja się na tyle do niego przyzwyczaiłem, że włączam sobie w dzień, kiedy chcę się zdrzemnąć. Dzięki temu nie słyszę Kostka, który jeździ po całym domu na hulajnodze z indiańskim okrzykiem na ustach.

To chyba w sumie wszystko jeśli chodzi o must have dobrze przygotowanego taty. Całe szczęście żona nigdy nie upierała się na zakup takich wynalazków jak monitor oddechu (słyszała, że alarm często załącza się bez potrzeby), a ja się cieszę, bo bez niego i tak mam już wystarczająco dużo stresów oraz pobudek. I pomyśleć, że jeszcze nie tak dawno temu narzekałem, kiedy musiałem wstawać do pracy na ósmą rano…

ALE MIMO WSZYSTKO NIE ŻAŁUJĘ

Ani trochę. Okazało się, że jestem tak samo dobrym rodzicem jak moja żona. Nie ma czegoś takiego jak instynkt macierzyński, a jeśli jest, to jest to INSTYNKT RODZICIELSKI. Mężczyzna, który spędza ze swoim dzieckiem dużo czasu, odczytuje jego sygnały tak samo dobrze jak kobieta. On też ma intuicję i potrafi się zająć małym niemowlakiem, a jeśli twój mówi, że nie potrafi, to po prostu go nie słuchaj, bo zwyczajnie ściemnia.

Po 7 miesiącach spędzonych z dzieckiem uważam, że urlop tacierzyński powinien być obowiązkowy. Ale nie taki, który trwa tylko dwa tygodnie po porodzie. Wiesz dlaczego? Bo tylko w ten sposób facet mógłby się dowiedzieć, jaki kawał dobrej roboty wykonujesz na co dzień. Że dom sam się nie posprząta, obiad sam nie zrobi, pranie nie wskakuje i nie wyskakuje z pralki, a dziecko samo się nie obsłuży, tylko wymaga 100% uwagi często nawet wtedy, kiedy śpi. Dowiedziałby się też, jak ogromne umiejętności logistyczne trzeba mieć, żeby zdążyć w ciągu dnia ze wszystkim. I że to, co facet robi w pracy, jest tak naprawdę… Odpoczynkiem.

Dziel się opieką nad dzieckiem po równo. Jest to potrzebne nie tylko tobie, ale również twojemu mężczyźnie (nawet jeśli początkowo wzbrania się przed tym nogami i rękoma!) i co najważniejsze – dziecku. Bo fajnie jeśli ma ono dwójkę rodziców nie tylko w teorii, ale przede wszystkim w praktyce.

Jeśli też chciałabyś się pochwalić, jak wspaniałym tatą jest twój partner, na moim Facebooku odbywa się właśnie konkurs, gdzie do wygrania zdalnie sterowane auto Billy od Chicco. Na pewno sprawi frajdę nie tylko dziecku, ale również tacie :)