Urlop rodzicielski dla ojca – dlaczego jest nam potrzebny?

W Polsce do pomysłu dzielenia się urlopem rodzicielskim z ojcem wciąż podchodzimy jak do spotkania z kosmitą. Niby ciekawe, ale… Lepiej nie! Korzysta z niego zaledwie 2% mężczyzn, więc nic dziwnego, że dla nas to historia trochę jak z filmu „Obcy – decydujące starcie”. Trzęsiemy portkami na samą myśl, że mogłaby się wydarzyć! Ale ponieważ razem z Piotrem skorzystaliśmy z takiego rozwiązania, chciałabym opisać, jak to wygląda w praktyce. I czy faktycznie jest się czego bać?

Urlop rodzicielski dla ojca? Ja widzę tylko plusy!

PLUS 1: To kolejny krok, który trzeba zrobić, żebyśmy byli równi wobec prawa.

Przeciwnicy uważają, że jest dobrze jak jest, bo rodzina sama powinna podjąć decyzję jak i czy w ogóle chce się dzielić urlopem. Mało kto wie, że tak naprawdę nie możemy, bo pierwsze miesiące urlopu są dla matek obowiązkowe!

Ja wiem, że żyjemy w kraju, w którym kobieta nawet nie może powiedzieć, że tęskni za pracą. A co dopiero szybko do niej wrócić! No ale niektóre z nas prowadzą własne działalności gospodarcze, których nie da się tak po prostu zawiesić na wiele tygodni. I taka mama na działalności musi godzić coś, czego pogodzić się nie da: czyli pracę z opieką nad noworodkiem. Tej opieki nie może przekazać partnerowi! Bo ktoś na górze postanowił za każdą parę w Polsce, że to mężczyzna ma pracować, a ona ma być z dzieckiem, koniec, kropka pl.

Istnieje więc przymus wobec kobiet i nie ma żadnej, nawet najmniejszej zachęty dla mężczyzn.

A urlop rodzicielski dla ojca nie rozpowszechni się sam. Na zachodzie wprowadzono różne rozwiązania, na przykład niewykorzystane przez tatę miesiące – przepadają. Aż żal nie brać :). Albo pary, które dzielą się urlopem, dostają większy % z zarobków niż pary, w których w całości urlop wykorzystuje tylko jedna osoba.

Tak naprawdę nie chodzi o to, żeby zabrać twój cenny czas z dzieckiem. Tylko żeby ten cenny czas dać również jemu. Przecież to świetny pomysł i krok po kroku udowodnię, dlaczego podzielenie się urlopem opłaca się absolutnie wszystkim: jej, jemu i dziecku :)

PLUS 2: Dzielenie się urlopem wyrówna szanse kobiet na rynku pracy.

Kobiety zapierają się przed tym rozwiązaniem, bo: „On więcej zarabia”. No ja się nie dziwię, że więcej. Nie ma przerw w życiu zawodowym. Podczas gdy ty przez rok, dwa, trzy lata skupiasz się na dzieciach, twój facet może skupić się na podnoszeniu swoich kwalifikacji. Szukaniu lepszej pracy, do której przyjmą go z otwartymi ramionami, bo nie zajdzie w ciążę i „nie ucieknie”. Twardych negocjacjach z pracodawcą, który przecież wie, że jak ktoś ma na utrzymaniu rodzinę, to potrzebuje więcej kasy.

Jeśli same jak pionki w grze zajmujemy pozycję „ta od wychowywania dzieci”, bo dom utrzymuje ktoś inny, to nie dziwmy się, że potem szefowie traktują nas, jakbyśmy przyszły sobie dorobić. Na waciki. W efekcie nie tylko twój partner  zarabia więcej. Ale również kolega z pracy. Na tym samym stanowisku.

PLUS 3: Bez tego ciężko stworzyć w pełni partnerski związek.

Pierwsze trzy lata byłam z synkiem w domu i naturalnie to ja nim zarządzałam. Wiedziałam, czego brakuje w lodówce oraz kiedy trzeba zrobić pranie. Cała odpowiedzialność spoczywała na mnie. Na przykład to ja rozmawiałam z lekarzem na wizycie, no bo to ja wiedziałam, co Kostkowi dolega, jak kaszle rano oraz kiedy mu przechodzi.

Jeśli przebywasz z dzieckiem cały czas, to w efekcie przebywasz z nim jeszcze więcej, ponieważ nikt tak jak ty nie potrafi się nim zająć.

I potem ciężko ci wyskoczyć do koleżanki, bo bez ciebie nie zaśnie! A jak wracasz do pracy, to do obowiązków związanych z zarządzaniem domem (bo tylko ty wiesz, jak to się robi) dochodzą te zawodowe. I kiedy dziecko zachoruje, to oczywiście opiekę też bierzesz ty. No bo zawsze ty byłaś z nim w chorobie, lepiej się zajmiesz, w końcu jesteś matką, taka naturalna kolej rzeczy… Więc szef traktuje cię inaczej. Nie masz czasu na rozwój, bo twoje myśli zaprzątają sprawy domowe: lekcje, organizacja urodzinek, planowanie wigilii. I wracamy do punktu drugiego, dlaczego to on więcej zarabia :)

PLUS 4: Nie czujesz, że cokolwiek tracisz przez macierzyństwo.

Bo nie musisz się wszystkim zajmować. Partner przechodzi ostry chrzest bojowy, gdy zostaje z dzieckiem w domu i potem nie ma to-tamto, że nie potrafi ugotować ulubionego rosołu, więc gotować zawsze musi mama.

A mama ma czas dla siebie, bo nikt się nie dobija do drzwi łazienki, kiedy leży w wannie. Dziecko nie ma nawyku wołania jednego rodzica. A partner nie czeka na ciebie, bo wie, że tak samo umie gasić pożary.

PLUS 5: Tylko gdy przejdziemy się w butach partnera, jesteśmy w stanie go zrozumieć.

Mężowie często dziwią się, kiedy wracają z pracy: „Co robiłaś przez cały dzień?”. Jeśli wokół jest bałagan i nie ma obiadu, pewnie leżałaś i oglądałaś Netflixa!

Gdyby macierzyństwo można było opowiedzieć, na świecie nie byłoby zaskoczonych nim matek. 

Ale nie jesteśmy w stanie komuś – kto tego nie doświadczył – wyjaśnić, że zajmowanie się dzieckiem to full time job. Że dziecko czasami płacze całe przedpołudnie i serio, nie ma nawet czasu pójść się wysikać, a co dopiero obrać ziemniaki! Z drugiej strony jak mężczyzna, który cały tydzień przebywa poza domem, ma wytłumaczyć partnerce w nim zamkniętej, że marzy tylko o tym, aby położyć się na kanapie, odciąć od świata, podczas gdy ona aż przebiera nogami, żeby gdzieś wyskoczyć, coś zobaczyć, pogadać z kimś, kto mówi więcej niż: „A guguga”?

Pamiętam, jak mój Piotr – po kilku pierwszych tygodniach z dzieckiem w domu – powiedział: „W pracy to ja odpoczywałem!”. Ale ja też zrozumiałam, jak ogromnym obciążeniem jest dbanie o bezpieczeństwo finansowe rodziny. Taka nawet chwilowa zamiana ról pomaga uniknąć wieeelu małżeńskich konfliktów.

PLUS 6: Mężczyźni tak samo zasługują na to, żeby budować silną więź z własnymi dziećmi!

W końcu tata to druga najważniejsza osoba w życiu dziecka. Ale nie druga po mamie. Tylko obok niej.

I naprawdę nie można im już dłużej tego ważnego doświadczenia, jakim jest rodzicielstwo, odbierać!

A jaką więź można zbudować między 17 a 20? Kiedy nie widzisz pierwszych kroczków? Nie słyszysz pierwszych słów? Nie tulisz do drzemek, a z wózkiem wychodzisz raz w tygodniu, w soboty?

PLUS 7: Dziecko potrzebuje zaangażowanego taty.

Patrzę na młodsze dziecko, któremu jest bez różnicy, czyje ramiona tulą je do snu. Albo kiedy się przewróci. Do każdego z nas może przybiec ze swoim zmartwieniem, bo ufa nam tak samo. Nie ma rodzica pierwszej instancji i – ewentualnie, z braku laku – drugiej.

Urlop rodzicielski dla ojca? Serio, nie widzę żadnych minusów takiego rozwiązania! Ja nic nie straciłam, bo byłam z dzieckiem przez wiele miesięcy. Mój mąż tylko zyskał, bo mógł z nim być przez kolejne.