Przepis na ciasto z fasoli, choć moje dziecko myślało, że czekoladowe

Osobiście z dietą nigdy nie miałam żadnego problemu. Przede wszystkim dlatego, że zdrowe odżywianie nie jest dla mnie żadnym wyrzeczeniem: ja po prostu lubię, kiedy na moim talerzu lądują warzywa zamiast tłustego mięsa. A wiosną na ulicy częściej można mnie spotkać z ogórkiem małosolnym w ręce zamiast z lodem. Jedyne – czego absolutnie nie potrafię sobie odmówić! – to makaron, ale biegam, więc mogę go jeść po treningu bez wyrzutów sumienia, w końcu mój organizm potrzebuje węglowodanów. Zdaję sobie sprawę, że to – że nigdy nie musiałam być na diecie – zawdzięczam przede wszystkim moim rodzicom i nawykom żywieniowym, które wpoili mi od maleńkości, choć bardzo często słyszałam: „Jesteś szczupła, bo takie masz geny!”. Nie. Jestem szczupła, bo w moim rodzinnym domu jadło się tak, a nie inaczej.

Jednak jak trudnym zadaniem jest kształtowanie odpowiednich nawyków żywieniowych, przekonałam się dopiero wtedy, kiedy sama zostałam mamą. I szczerze muszę przyznać, że w tej kwestii zdarzały mi się różne wpadki. A to dlatego, że nigdy nie chciałam być matką, która czegokolwiek swojemu dziecku zabrania. Która ukrywa przed nim istnienie frytek czy czekolady. Ale myślałam, że można tak normalnie: frytki na weekendowym wypadzie, a czekolada na urodziny czy Dzień Dziecka. Że dziecko, widząc dobry przykład, który mu daję (czyli że ja wybieram sałatkę zamiast frytek), będzie jadło tak samo. A tu się zgina dziób…

Bardzo szybko przekonałam się, że dziecko, które w czekoladzie zasmakuje, będzie chciało jeść ją non toper i to na tabliczki, a nie kostki. Będzie o nią pytać przed śniadaniem i po, przed obiadem i w trakcie oraz przez sen. Zwłaszcza takie dziecko w wieku przedszkolnym, gdzie i urodzinki z cuksami się zdarzają, i Mikołaj z Zajączkiem „zostawia” u cioć oraz babć smakołyki na tony.

Przekonałam się też, że to, że ja lubię fasolkę i kalafior nie oznacza z automatu, że moje dziecko będzie ją lubić. O nie. Moje dziecko na każdy temat ma własne zdanie i ZAWSZE jest ono odmienne od mojego. Jak długą drogę przeszłam, żeby w ogóle zaczęło jeść warzywa – pisałam TUTAJ.

Bo jeśli chodzi o kształtowanie dobrych nawyków, to myślę, że najlepiej, jeśli odbywa się to metodą małych kroczków. Że nie zakazy i nakazy, a dobry przykład i… Morze cierpliwości! Nie od razu przecież Rzym zbudowano ;). Więc najpierw te różnorodne warzywa na talerzu konsekwentnie, nawet jeśli dziecko równie konsekwentnie odmawia współpracy. Obok ryby i drobiu, choć tutaj mąż zaczyna kręcić nosem, bo on na kawał golonki czy żeberka ma ochotę, a ja mu kaszę serwuję.

I dalej: woda, a jeśli soki – to najlepiej te własnoręcznie wyciskane. Bo wtedy możesz dodać co chcesz, na przykład szpinak czy kilka liści jarmużu i dziecko nie powie, że „niedoble” i liści to ono nie je, mama! Kostek zresztą sam chętnie wrzuca do wyciskarki zielone, choć pewnie gdybym położyła mu to na talerzu, to by nie zjadł.

A jak słodkości to ciasta domowe najlepiej. Ale takie z marchewki czy fasoli, a nie, żeby same puste kalorie. Całe szczęście Kostek polubił ciasta warzywne tak bardzo, że dopomina się o nie częściej niż o Kinder Niespodzianki. Tak, wiem, teraz na pewno chcesz przepis :).

Oto on:

PRZEPIS NA BROWNIE Z FASOLI

Fasolę trzeba odcedzić i przepłukać dokładnie pod bieżącą wodą, a potem osuszyć papierowym ręcznikiem.

Potem przesyp ją od miski, dodaj pozostałe składniki i zblenduj dokładnie na gładką masę. Chodzi o to, żeby nie było żadnych grudek, więc blendowanie może trwać nawet do 10 minut.

Masę przelej do keksówki i piecz w 180 stopniach przez 45-60 minut.

Pod koniec pieczenia wszystkie składniki na polewę rozpuść w niewielkim rondelku, a potem gorącą polewę wylej na ciasto wyjęte z piekarnika.

Ciasto możesz udekorować orzechami, wiórkami kokosowymi albo świeżymi owocami. Jedz jak ostygnie, bo gorące jest zbyt mokre.

Smacznego!

Pomalutku, powolutku i bez nacisku. Nadal nie chcę być freak matką, która ogranicza gluten czy jaja oraz mleko krowie, bo gdzieś napisali, że zabija. Ale chciałabym, żeby moja rodzina była zdrowa. I żeby dzieci w dorosłym życiu zupełnie tak jak ja nie miały problemu z wyborem: kebab czy sałatka z krewetkami? Kanapka z Nutellą czy masełkiem z avocado? No wiadomo przecież, że to krewetki i avocado są najlepsze!

Tak naprawdę wszystko zaczyna się w momencie, w którym matka zdaje sobie sprawę, że to od niej zależy, co i jak jej dzieci będą jeść w przyszłości. Bardzo nie chciałabym tego spieprzyć. Ty pewnie też nie?