Jak zdobyć pieniądze na realizację marzeń?

Podobno matki są najlepszymi pracownikami. Sama w to nie wierzyłam, dopóki po porodzie nie okazało się, że dzięki nowej życiowej roli nabyłam przydatne na rynku pracy umiejętności:
– Wydajność – to przede wszystkim. Przed pojawieniem się dziecka miałam tyle czasu, że nigdzie nie musiałam się spieszyć. Teraz wiem, że czas to pieniądz i coś, co wcześniej robiłam przez kilka godzin, dzisiaj wykonuję w kwadrans (bez szkody dla jakości!).
– Umiejętność robienia wielu rzeczy równocześnie – tego nie muszę tłumaczyć żadnej mamie. Prawdopodobnie bawisz się właśnie z dzieckiem, przygotowujesz kolację, rozmawiasz z mężem i czytasz tego posta ;).
– Kreatywność – no kto jak nie matka wie najlepiej, w jaki sposób zrobić coś z niczego? Zabawkę, obiad, kiedy lodówka pusta, przewijak na spacerze – chyba nie muszę wymieniać dalej?
– Umiejętność przewidywania – tylko my potrafimy przewidzieć, że jeśli za oknem wieje wiatr, to nasze dziecko niechybnie spadnie dzisiaj ze stołu, więc włączamy tryb wzmożonej ostrożności, obserwując jego nadaktywność.

Ale co zrobić, jeśli pracodawca jest tak samo nieufny jak i ja byłam kiedyś? Jeśli maglując na rozmowie kwalifikacyjnej młodą mamę, oczyma wyobraźni widzi tylko druczki L4 i nieobecności związane z chorobami dziecka? Co jeśli nikt nie chce dać Ci szansy na wykazanie się? Odpowiedź jest prosta: zakasaj rękawy i załóż własną firmę.

Najważniejszy jest pomysł na siebie, a ja jestem bardziej niż pewna, że pomysłów masz pełną głowę. W końcu komu zależy bardziej na samorealizacji niż młodej matce znudzonej rocznym macierzyńskim (i pewnie wieloma miesiącami wychowawczego)?

Pewnie od dawna masz ochotę zagospodarować jakąś niszę, a jedyne, czego Ci brakuje to… Pieniądze. Całe szczęście ten problem nie jest już problemem, bo zawsze możesz postarać się o dofinansowanie z Unii Europejskiej. To aż 20 tys. na rozruch firmy dla każdego, kto ma siłę i chęci, żeby ruszyć ze swoim życiem z miejsca. Wiem, brzmi kusząco, dlatego już tłumaczę, jak taką dotację zdobyć:

1. Zapisz się do Urzędu Pracy.

To ważna informacja, bo w momencie startu nie możesz być nigdzie zatrudniona, ale powinnaś mieć pewność, że na swoim pomyśle będziesz zarabiać. Dlaczego? Bo będziesz musiała założyć firmę i opłacić ZUS (ok. 5 tys. rocznie), więc przekalkuluj sobie, czy to się na pewno opłaca.

Aha, i dziel przez trzy informacje, które dostaniesz w urzędzie na temat dotacji. Najpierw będą próbowali wcisnąć Ci kredyt, mówiąc, że wniosków o dotację każdorazowo wpływa nawet kilka tysięcy, a dotacji jest tylko 100. Ja sama o mało nie zboczyłam z wybranej ścieżki, kiedy to usłyszałam, ale postanowiłam mimo to spróbować i… Udało się! A skoro ja dostałam dotację na prowadzenie bloga, uwierz mi – nie jest o nią znowu tak trudno.

2. Śledź informacje o dotacjach na stronie Urzędu Pracy.

Nikt Ci nie powie, kiedy rusza rekrutacja. Tak dla zmylenia przeciwnika ;). Każdego dnia musisz zaglądać na stronę (dział aktualności) i trzymać rękę na pulsie, bo liczy się kolejność zgłoszeń.

3. Przygotuj papiery.

Wraz z informacją, że dnia tego i tego zaczną przyjmować wnioski o dotację na stronie urzędu pojawią się wszystkie dokumenty, które musisz wypełnić. Czyli w praktyce napisać małą książkę ;). Brzmi strasznie, ale nie jest to bardzo skomplikowane, bo polega na wypełnieniu w 14827810 rubrykach swoich danych osobowych. Oraz danych męża, matki, ojca, kota i psa. Dasz radę!

4. Przejdź się do najbliższego Ośrodka Wspierania Przedsiębiorczości.

I pokaż swój biznesplan. Urzędnicy – zupełnie za darmo! – rzucą na niego okiem i podpowiedzą, co poprawić, aby cały wniosek miał ręce i nogi. Nie ufaj, że sama zrobisz to dobrze, bo urzędnicy są urzędnikami i coś, co Tobie wydaje się logiczne, może wzbudzić ich nieufność.

Ja na przykład w biznesplanie napisałam, że zajmę się reklamą na blogu. Ale przecież nie skończyłam marketingu, więc jak to? Nie przetłumaczysz urzędnikowi, że do prowadzenia bloga nie są potrzebne żadne papiery, bo on uważa, że papiery są potrzebne do wszystkiego, co robisz. Dlatego razem z paniami z Ośrodka sprytnie wymyśliłyśmy, jak to obejść. Zaznaczyłam, że zajmę się tworzeniem postów sponsorowanych (przygotowanie do pisania mam: dyplom polonistyki) oraz organizacją szkoleń dla blogerów (podkładka: specjalizacja pedagogiczna, szereg kursów i kilkuletnie doświadczenie w zawodzie).

5. W dniu składania wniosku ustaw budzik na piątą rano.

Liczy się kolejność zgłoszeń, więc przed urzędem ustawi się naprawdę dłuuuga kolejka. Zadbaj o to, żeby być w pierwszej setce i przyjedź na miejsce odpowiednio wcześnie (najlepiej ok. 7 rano).

6. Uzbrój się w cierpliwość.

Rozpatrywanie wniosku potrwa kilka miesięcy. W tym czasie możesz być wzywana do urzędu nawet kilka razy w tygodniu, aby uzupełnić papiery (jeśli coś wzbudzi nieufność urzędników) lub poprawić wniosek (jeśli coś wyda im się niejasne). Ja np. musiałam dowieźć deklaracje współpracy (maile od firm, że są zainteresowane reklamą na moim blogu), wyjaśnić na piśmie, po co mi komputer (tak, wg urzędników bloger może pisać na kolanie ;)) oraz sprzęt fotograficzny (bo przecież bloger nie robi zdjęć!) + złożyć jeszcze kilka mniej ważnych lub zupełnie nieważnych wniosków.

7. Znajdź czas na odbycie kursu przedsiębiorczości.

Bo bez tego nie otrzymasz dotacji. Kurs jest bezpłatny, a wszystkie informacje o nim otrzymasz, jeśli Twój wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie.

Choć droga, którą wybrałam, aby zrealizować swoje marzenia była długa i wyboista, wspominam ten czas bardzo dobrze. Zapewniłam urzędnikom sporo rozrywki (widząc mnie na korytarzu, wołali: „O! Przyszła nasza blogerka!”), bo mój pomysł na biznes wydał im się niecodzienny, ale mimo to przyjęli go ze sporym entuzjazmem. Czego i Tobie życzę.

Trzymam za Ciebie bardzo mocno kciuki i życzę powodzenia – tylko nie dziękuj, a na pewno się uda :).