Uzależniłam się i zachowuję się teraz jak alkoholik, który po latach trafił do baru!

Ja bardzo polecam cały cykl „Jakub Mortka” Wojciecha Chmielarza – „Podpalacz”, „Farma lalek”, „Przejęcie”, „Osiedle Marzeń”, „Cienie”.
Dzięki tym książkom bardzo szybko minęły mi długie seanse karmienia piersią mojego malutkiego synka :) Nawet nocne pobudki na karmienie nie były takie straszne ;)
Serię polecam bo: 1) główny bohater jest bardzo „swojski”, ma swoje wady i słabości, ale jednocześnie też dużo pozytywnych cech, które sprawiają, że nie da się go nie lubić; 2) dla wszystkich, którzy chociaż trochę znają Warszawę – bardzo realistyczne opisy bardziej i mniej znanych miejsc w stolicy (dla mnie szczególnie miły sercu fragment, którego akcja toczy się na mojej uczelni); 3) książki są mocno osadzone w polskiej rzeczywistości, czasem aż nie wiadomo co jest fikcją a co nie.
Ilono, bardzo dziękuję za polecenia książek – będę miała co czytać dalej :)

Na długie jesienne wieczory polecam książki z serii After Anny Todd. Książki wydają się grube ale szybko okazuje się, że trzeba zamówić kolejną część. Przez 4 tomy czytamy historię o miłości, która od początku była skazana na niepowodzenie. Akcja się rozwija… I kończy. A w tomie piątym Before cofamy się na sam początek i wiele spraw się wyjaśnia bo historia opowiedziana jest przez drugą osobę. Z tą serią długie jesienne wieczory okażą się zaskakująco krótkie.

Miałam, a właściwie mam dokładnie to samo, dwójka dzieci – 4 lata różnicy miedzy nimi – po pierwszym mase zaległości książkowych – zaczęłam typowo od porno dla mamusiek ? Grey, Cross itd. Teraz nadrabiam zaległości po drugim dziecku, za tydzień rocznym już. Polecam powieści Guilaumme Musso – lekko sie czyta i miłość i kryminał, tajemnica. ????

Też uwielbiam czytać. Pierwsze wakacje z naszym dwulatkiem w Tatrach. Oczywiście nie wzięłam żadnej książki do czytania, bo z moim pędrakiem, który już nie spał w dzień to cżytać się nie dało…ale nie przewidziałam że będą dwa dni z temperaturą na zewnątrz 7 stopni (w czerwcu!) oraz z deszczem i mgłą w czasie których maluch zaśnie na bite kilka godzin. Ale nic straconego! Przejrzałam biblioteczkę gospodyni na korytarzu i nie mogłam wybrać lepiej: „Taniec szczęśliwych cieni” Alice Munro. Zbiór opowiadań – poruszających, wzruszających w tak niedosłowny sposób. To uczucie podczas czytania jest jak zakochanie – już wiesz, że Twoje życie jest nieodwracalnie zmienione (na lepsze…). Już rozumiesz pewne rzeczy, które jeszcze przed chwilą były dla Ciebie niedostępne. Polecam! Te dwa dni spędzone w domku na czytaniu to – mimo piękna gór -najlepsze dni wyjazdu!

Kilka z widocznych tu pozycji przeczytałam, zaciekawił mnie natomiast nr 1. Dopisałabym do listy „365 dni”, które zaczęło mi się pojawiać wszędzie zaraz po Nosowskiej, choć dużo lepszy w tych klimatach był dla mnie „Pan”E.Becker. Sama aktualnie czytam „Kirke” M. Miller i tą Ci polecam ;)

Na długie wieczory ale i krótkie dni polecam sagę ,,Outlander” Diany Gabaldon to ksi?żka ktora jest wspaniałą pozycją nie tylko dla kobiet bo i facet znajdzie w niej coś dla siebie. Genialne połączenie nauki historii Szkocji z goracym romansem. Mnie książka ta zainspirowała do podróży do Szkocji i odnalezienie mistycznych kamieni które przenoszą w czasie, odwiedzenia Culloden i poznania wielu wspanialych ludzi. A dla tych którzy nie lubią czytac… Polecam serial na motywach powiesci… Jest świetny!

Trafiłam na autorkę Annę H. Niemczynow przypadkiem. Ot, spodobała mi się okłądka jednej z jej książek „Dziewczyna z warkoczami”. Czytając, początkowo drażniła mnie główna bohaterka, ale suma sumarum książka przeczytana. Na facebooku, instagramie zaczęłam obserwować Annę, tą przeuroczą, przemiłą, przesympatyczną osobę, z wielkim bagażem życiowych doświadczeń. I wtedy wyszła jej nowa powieść „Bluszcz”. Stwierdziłam, że przeczytam bo… lubię autorkę przecież. I wtedy przepadłam… Opowieść o kobiecej sile, przyjaźni, podnoszenia się z upadku na samo dno, o walce ze sobą, nad sobą, o pokonywaniu najgorszych życiowych trudności, w końcu o osiągnięciu prawdziwego szczęścia. Powieść dla każdej kobiety, od nastolatki po staruszkę, nostalgiczna, skłaniająca do przemyśleń, wzbudzająca skrajne emocje. Aż żałuję, że mam ją za sobą bo chciałabym przeczytać ją jeszcze raz tak na „świeżo”. Ale tobie Ilono może się to udać, i wam drodzy czytelnicy. Mogę wam tylko zazdrościć herbatki, kocyka oraz tej lektury po rz pierwszy w dłoniach.

Nie ma lepszej serii na długie, jesienne wieczory niż „Jeżycjada” Musierowicz. Pierwsze tomy czytałam będąc jeszcze w podstawówce i nie zliczę ile razy wsiąkałam w perypetie bohaterów, a mimo to uwielbiam do nich wracać. Kiedyś rozumiałam je po dziecięcemu, teraz trochę inaczej i jestem pewna, że za kolejne 10 lat w miarę nabierania życiowego doświadczenia odkryję w nich kolejne dno. Pasjonuje mnie przedstawiona prostota życia wielopokoleniowej rodziny, poruszanie tematów, które często są trudne czy wstydliwe, ciepło bijące z relacji międzyludzkich. Podczas czytania szczęśliwych zakończeń czuję się dosłownie jakby ktoś mnie przytulał a to uczucie bardzo pożądane kiedy za oknem panuje plucha ;) nie trafiłam na bardziej przytulną serię!

Ja polecam serię książek polskiego pisarza piszącego pod pseudonimem Vincent V.Severski- „Niewierni”, „Nielegalni”, Nieśmiertelni” i „Niepokorni”. Autor jest byłym agentem wywiadu i jego książki są oparte na jego własnych przeżyciach. Wiele rzeczy opisanych w jego książkach zaskakuje i ukazuje równoległy inny świat, który toczy się obok nas.
P.S. Właśnie spojrzałam, że wydal w tym roku kolejną książkę!!!! Już nie mogę się doczekać kiedy ją przeczytam :D

Szczerze polecam książkę autorstwa Adama Bieleckiego i Dominika Szczepańskiego pt. „Spod zamarzniętych powiek”.
Adama Bieleckiego nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Moim zdaniem oprócz tego, że jest himalaistą, jest wspaniałym narratorem i ze względu na to nie wiem, czy książka powinna znaleźć się w zestawieniu pozycji na długie jesienne wieczory :) Czyta się ją jednym tchem. Są w niej momenty, przy których zaśmiewałam się do łez, ale również takie w których były łzy wzruszenia lub żalu.
Moja subiektywna rada:
ze względu na miejsce akcji książkę polecam czytać wieczorem w sypialni pod ciepłą kołderką ;)

Coś poważnego, dla myślących: Józef Ratzinger, Wprowadzenie w chrzescijanstwo

Witam
Rozumiem to uzależnienie, bo jest na tym etapie że zastanawiam się czy zdążę w tym życiu przeczytać te wszystkie książki… Polecam książkę „Pamiętnik matki” Marcjanny Fornalskiej. Niejednokrotnie przecztana przeze mnie i wracam do niej… Potęga tej książki jest taka że gdy tracę siłę jako matka trójki dzieci… Po tej lekturze zmienia mi się perspektywa. Taka siła i moc przekazana przez kobietę która nie umie pisać a napisała książki Tak tak tak nie potrafi pisać ale to co napisała (zna litery i napisała książki na maszynie do pisania) o trudach w dążeniu do wykształcenia swoich dzieci na początku XX wieku gdy sama ledwo umie czytać. Polecam wszystkim, bo kiedy czytam że matka sprzedaje ostatnią krowę by kupić książkę dla dzieci do szkoły… To patrząc na swoje dzieci które nie tylko mają książki, ale też ubrania, buty, łóżka, jedzenie to chce wierzyć że to doceniają bo 100 lat temu nie każdy miał to szczęście. Książka wzrusza i porusza….
Ale nie zależnie od tego kiedy i w jakich czasach żyjemy, poświęcone środki i czas na wykształcenie dzieci kiedyś będzie naszą dumą.

Lot nad kukułczym gniazdem, Ken Kesey. Mimo przeczytanych wielu książek potem, ta wciąż jest naj…o wolności, o byciu sobą… To co zdaje mi się najważniejsze w życiu człowieka. Najpierw książka, potem film, również wart obejrzenia :) na przekór przekonaniom, że film nie dorasta do pięt przeczytanej książce.

W jesienne wieczory polecam powrót do ulubionych książek i bohaterów. Bardzo lubię wracać do moich ulubionych postaci i świetnie się z nimi bawię. Polecam serię Lipowo Katarzyny Puzyńskiej czy książki Camilli Läckberg przedstawiające historię Patrika i Eriki

Moja mała wielka miłość, czyli Carlos Ruiz Zafon i jego Cień Wiatru. Ogólnie wychodzę z założenia, że książki są jak chwile – czyta się je raz, by wrócić do nich w pamięci, niczym do wspomnień z dawnych lat. Ale Cień Wiatru jest inny. Mroczna Barcelona lat powojennych stała się moim drugim domem, nigdy tam nie będąc i nigdy niczego nie widząc jestem w stanie jednym tchem wymienić najpiękniejsze ulice i najciemniejsze zakątki. Główny bohater, Daniel, młody chłopak wplątany w zawiłe relacje, przez przypadek zaczyna odkrywać życie autora znalezionej książki – życie smutne, samotne i przykre do tego stopnia, że znienawidził je nawet sam właściciel. Jak w każdej dobrej książce, i w tej znajdziemy tragedie. Nie jedną i nie dwie, ale na pewno takie, które zmuszają do przemyśleń – ile mam, ile mogę stracić, czego nie doceniam? Ta książka jest pełna tajemnic, i kiedy jedna zostaje rozwiązana i wydaje ci się, że wszystko jest jasne i to już właściwie koniec, zdajesz sobie sprawę, że nie jesteś nawet w połowie, a wyjaśnienie jednej tajemnicy rodzi następną.
Fakt, że jest to jedyna książka, którą przeczytałam już po raz czwarty i za każdym razem odkryłam coś nowego, jest dla niej najlepszą recenzją. Swoim mrocznym klimatem idealnie wpasuje się w jesienne deszczowe wieczory, a stara Barcelona stanie się nagle drugim domem.
Dodam jeszcze, że Cień Wiatru to pierwsza powieść z serii czterech książek, wszystkie w tym samym klimacie, a jednak zupełnie niepowtarzalne i wszystkie jednakowo genialne.

Ja całe życie nie czytałam książek tylko przymusowe lektury. Zaczęłam gdy urodziłam syna i karmiłam piersią. Kupilam kindla i się uzaleznilam. Mój syn ma 26 miesięcy a 246 przeczytanych książek. Moje top: Paulina Simons- Jeździec Miedziany, Kristin Hannah-Wielka samotność, Dariusz Zaborek- Czesalam ciepłe króliki, Agnieszka Lingas-Łoniewska cykl Zakrety losu, cykl Łatwopalni oraz Jesteś moja dzikusko i Skazani ból może uwielbiam ta pisarke bo akcje książek dzieja się we Wroclawiu i okolicach a ja wychowałam i dorastalam w tym mieście. Mia Sheridan i wszystkie pozycje zaczynające się od słowa „bez” najlepsza to Bez słów.

Choć do końca roku pozostało kilka miesięcy, to ja ośmieliłam się już w marcu ogłosić ?moją książkę roku?, a na pewno uplasuje się ona w czołówce mojego subiektywnego rankingu, który ogłoszę sama przed sobą 31 grudnia.
W styczniu trafiłam na artykuł o książkach, które poleca Barack Obama. Zdecydowana większość nie została przetłumaczona na język polski, a że nie jestem biegła w czytaniu po angielsku, to wybór, by sprawdzić rekomendacje byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych, miałam ograniczony.
W mojej małej powiatowej bibliotece pokornie zapisałam się w kolejkę do wypożyczenia pozycji zatytułowanej ?Dżentelmen w Moskwie? Amora Towlesa. Doczekałam się po kilku tygodniach na komunikat ?gotowa do odbioru?. Przeczytawszy pierwsze kilkadziesiąt stron tego pokaźnego tomiszcza, poczułam się, jakbym gwałtownie zaczerpnęła intelektualnego powietrza. Każdy kolejny akapit był nektarem dla spragnionej czerni liter duszy. Trudno było uwierzyć, że autor nie urodził się, wzrastał i wrósł się w ziemię, która wydała na świat Tołstoja, Bułhakowa czy Czechowa. Zaserwował nam niezwykle smaczną i zachwycająco podaną historię obejmującą kilkadziesiąt lat. Głównym bohaterem jest Aleksander Iljicz Rostow, tytułowy dżentelmen, który zostaje skazany na dożywotnie więzienie. Celą staje się dla niego poddasze wykwintnego Hotelu Metropol w Moskwie. Przewina Hrabiego objawiła się w? wierszu. Niech nie zmyli czytelnika fakt, że akcja rozgrywa się ?tylko? w hotelowych wnętrzach, swoim rozmachem ogarnia nie tylko Rosję u schyłku caratu i galopującym bolszewizmie.
Lektura nastręcza wiele pytań: czym jest wolność? Jak definicja kształtuje się w zależności od sytuacji życiowej człowieka, jak wolność determinują czynniki zewnętrzne? Przypomniały mi się słowa Zbigniewa Herberta, który w wywiadzie udzielonym Jackowi Trznadlowi powiedział, że w komunistycznej Polsce najtrudniej było uświadomić sobie, że jest się niewolnikiem, zakładnikiem systemu. Wobec tej zastanej sytuacji postanowił ?wyemigrować wewnętrznie?. Rostow przyjął podobną postawę, choć nie przejawiała się ona w totalnej abnegacji.
Powyższe konstatacje to tylko wyimek z bogatej fabuły powieści. Niech apetyt rośnie w miarę jedzenia. Wielowątkowość, wartkość akcji, celne uwagi skłaniające do myślenia ? to wierzchołek góry lodowej, który warto odkryć w całości.

Jesień to oddech, odpoczynek od upalnych, zabieganych, atrakcyjnych wakacji, to długie wieczory, dzięki którym można przenosić się w czasie i przestrzeni za pomocą książek, a byle pretekst jest idealny, aby uciec od codziennych obowiązków do łóżka lub na fotel i zatapiać się w lekturze. Na ten wyjątkowy okres polecam ?Stulecie Winnych?. To saga trzech powieści kilku pokoleń rodziny Winnych pokazana na przestrzeni 100 lat, ukazana w tle wydarzeń obu wojen i czasów współczesnych. Jako miłośniczka książek, która przeczytała ich mnóstwo, z czystym sumieniem polecam tę pozycję wszystkim, którzy w jesiennej lekturze szukają zatopienia się w świecie bohaterów. A jako matka z całego serca dziękuję Ałbenie Grabowskiej, że dzięki jej twórczości można w macierzyństwie otworzyć oczy na tak wiele różnych spraw.

Ja bardzo polecam ksiazke Jakuba Maleckiego Rdza. Niby o niczym ale jednoczesnie o wszystkim. Zaczyna sie kiedy poznajemy malego Szymka ktory wraz z kolega uklada na torach metalowe rzeczy by pociag po przejechaniu po nich stworzyl cos nowego. Te „zlepki” sa jego skarbami ktore chowa w dziopli na sadzie. W tym samym czasie kiedy on czeka na pociag jego zycie wlasnie zmienia sie o 180 st. Ksiazka opisuje kilka pokolen w jednej rodzinie ktorej losy zwiazane sa z mala wsia a jednoczesnie ktore uczestnicza w wielkich historycznych wydarzeniach. Autor bardzo dobrze buduje sylwetki postaci i ukazuje emocje ktore sa tak autentyczne, ze wydaje nam sie, ze znamy te osoby osobiscie.
Na mnie ksiazka zrobila duze wrazenie. I mimo, ze na koncu nie ma wielkiego wow czy happy endu to zaroeno szymek jak i Tośka jeszcze dlugo zyli w mojej glowie.

Podzielam pani miłość do czytnika ebooków. Sama takowy zakupiłam 9 miesięcy temu gdy na świat przyszła moja córeczka, a ja nie miałam na nic czasu. Czytnik pozwalał czytac w dzień i w nocy, karmiąc równocześnie piersią bądź czuwając przy noworodku. Byłam zachwycona i nadal jestem. Ja akurat posiadam Kindle’a, ale sądzę że one wszystkie podobne do siebie są. Po książki pewnie sięgnę z przyjemnością. A tak z ciekawości -w jakim okresie pani dorastała? Bo tak z jednej strony auto pędzące 120 na godzinę a z drugiej kasety – to mnie trochę zastanowiło. Pozdrawiam serdecznie, postaram się tu jeszcze wrócić!

Po pierwsze nie wiedziałam,że Polacy robią czytniki. I to na dodatek podobno dobre. A po drugie polecam coś krzepiącego jak już słoty dopadną: „Księgarnia spełnionych marzeń”. K.Boga od napisała książkę pachnącą innymi książkami, ciepłą jak pled. Pewnie,czasem naiwną,ale czyż nie w książkach szukamy otuchy i sobie podobnych? Pozdrawiam.

A ja polecam bardzo książki Cherezińskiej- Harda i Królową !!! ??Wsiąkłam w nie bez reszty. To powieść, ktorej akcja dzieje się na przelomie 900/1000 r, a główną postacią jest trochę zapomniana przez historyków, córka Mieszka I i Dobrawy, siostra Bolesława Chrobrego – Świętosława. Kobieta od której zależały losy średniowiecznych państw skandynawskich, wybierająca pomiędzy sercem a rozumem, namiętnością a spokojem rodu. Słowem- harda babka. Coś nieprawdopodobngo. I mimo iż wiecej tu fikcji niż faktów, ja – historyczny ciołek, znający tylko kilka dat z historii, zaczęłam interesować się historią. Czytałam wszędzie, gdzie się dało i o kazdej porze. W pracy- gdy były nawet minuty wolne, w domu – schowana żeby mnie dzieci nie znalazły( i mąż także), w kolejce u lekarza, w przedszkolu czekając na córcię. Czytałam w dzień, wieczorami, w nocy ( jeszcze tylko kilka stron ? ). Tak pochłonęła mnie ta powieść, że znajdowalam wszystkie możliwe informacje dostępne w internecie na temat postaci historycznych, miast i wydarzeń. Kupiłam nawet książki historyczne o innych królowych i wladczyniach w czasach średniowiecza!!! I to pisane przez historyków. A najbardziej było mi przykro, jak skończyłam czytać?. Nie mogłam zabrać się szybko do książki o innej tematyce. Czułam się jakby czegoś mi ciągle brakowało. A myślami długo jeszcze przebywałam w średniowiecznych zamkach, miastach i puszczach…..

Ostatnio urzekła mnie książka „Za zamkniętymi drzwiami”. Po pierwszych stronach już miałam opinię, że słabe i jakaś fantastyka chyba, bo w końcu mamy XXI wiek i to nie możliwe, żeby znaleźć się w takiej sytuacji. Z biegiem stron jednak uświadamiałam sobie, że ta historia faktycznie mogłaby się wydarzyć. Powiem że książka wywarła na mnie bardzo duże wrażenie, bo cała fabuła była napisana nieprawdopodobnie, ale jednak wszystko było naprawdę świetnie uzasadnione i to mnie zszokowało.
Polecam :-)

Polecam całym sercem „Ptaszyna” Lindy Holenam. Opowieść o dziewczynie, ktorej dziewictwo sprzedał ojciec za grosze śmierdzącemu staremu dziadowi waląc przy tym konia. W dalszej części dowiadujemy się o życiu Linny. Jak nie ciężko się domyśleć, uciekła od ojca, zabiła człowieka, została dziwka. Wyjechała do Indii, została żoną bogatego jak się okazuje geja, uzależniła się od opium. Wiele wycierpiała… Gdy skończyłam czytać, czułam się jak stara baba. Jakbym przeżyła całe życie, tylko nie moje, a Linny. Jakby była moja siostra, z którą spędziłam całe życie i która znam jak własną kieszeń. Polecam serdecznie!!!

Witaj Ilono. Z tego co pewnie wiesz niektórzy mężczyźni też czytają książkie, dlatego piszę. Chciałbym wszystkim polecić trylogię Moiry Young. Przez niektóre z was może być znana, a może się mylę. Książki te znalazłem na sklepowiej półce w supermarkecie za 5 zł. Cała trylogia jest w postapokaliptycznym świecie, gdzie bliźnieczka chce odnaleźć swego brata. Nawet po drodze pojawia się miłość. Dlatego gorąco polecam przeczytać Kroniki czerwonej pustyni. Każda książka ma około 400 stron ale czyta się przyjemnie.

Ja także uwielbiam czytać , niestety na tablecie lub laptopie . Jest to trochę niewygodne , ale co nie robi się dla swojej miłości. Na bardzo długie wieczory polecam zmarłej przed paroma dniami Margot Sandemo . Łączy ona kilka gatunków razem. Mamy romans , powieść historyczną , fantastykę. Jest z czego wybierać. Napisane lekko i z przyjemnością się czyta , a jak wciąga musicie przekonać się sami . Polecam całą sagę , o ludziach lodu, królestwie światła. , Saga o czarnoksiężniku , czy w końcu jej przepiękne opowieści . Przetłumaczone na język polski jest 44 , może teraz jeszcze coś przetłumaczą. Naprawdę szczerze polecam.

Jak na jesienne wieczory to musi być seria książek, żeby za szybko nie brakło materiału do czytania :) jak nigdy nie lubiłam fantastycznych książek tak serię Igrzyska śmierci polecam bardzo. Książka co prawda opisywana jako młodzieżowa, ale kto staremu zabroni ;) czasem warto oderwać się od poważnych tematów życia codziennego i uciec w troche nierealny świat. A ten z igrzysk jest bardzo pokręcony. Przedstawia bowiem okrutny totalitaryzm z dalekiej przyszłości. Książka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła, nie mogłam się od niej oderwać i pochłonęłam całą serię. w bardzo krotkim czasie. Polecam dla odmiany i jak najbardziej dla rozrywki :)

Do tej uwielbiałam książki tradycyjne, ale od momentu gdy w moim życiu pojawił się KINDLE nie zamieniłabym bo na nic innego. Uwielbiam go.

Jesień jest piękna, kolorowa i pachnąca, ale to o lecie marzymy cały rok. I choć lato dopiero się skończyło, czytając książkę ?Gotując dla Picassa? D.C. Belmond właśnie do niego powrócimy. I to wprost na Lazurowe Wybrzeże. Młoda dziewczyna, kucharka z małego miasteczka nad morzem poznaje Picassa, który ukrywa się przed sławą i szumem w jej rodzinnej miejscowości. Co wyniknie z tej znajomości i czemu wnuczka bohaterki powróci do miasteczka po latach w poszukiwaniu obrazu Picassa? Warto przeczytać, poznać lokalną kuchnię, którą niemalże się smakuje strona po stronie książki i bliżej poznać Picassa, który nie był łatwym człowiekiem do współżycia ( jak to zwykle bywa z geniuszami). Polecam, szczególnie jesienią!

A ja polecam książki Agnieszki Olejnik, wszystkie jak leci.
Autorka porusza wiele tematów, od blahych po te ciężkiego kalibru. Każda postać jest wyrazista, bez trudu można sobie ja wyobrazić, w wielu książkach jest też problem poruszany przez 2 strony – np. głównego bohatera/bohaterkę i jej partnera/partnerkę czy osobę ściśle z nią/nim związana.
Książki autorki czyta się jednym tchem, w wielu jest też wątek kryminalny ( Nieobecna, Dante na tropie).
Bardzo szczerze polecam!

Hmmm, myślę, że jeżeli chcemy zaczytać się w jednej książce na długie wieczory to można spokojnie sięgnąć po jakąś klasykę rodzimej literatury, np. „Krzyżaków” ? na pewno spędzi się dużo czasu nad jedną książką ? mnogość opisów i niezbyt wartka akcja tej powieści sprawią, że czytelnik prędzej zaśnie niż „połknie” książkę. ? A tak całkiem serio to mogę w ciemno polecać chyba wszystkie książki Cecilii Ahern. Mało która autorka wycisnęła ze mnie tyle łez, co ona. Bohaterowie jej książek są zwyczajni, a ich na pozór zwyczajne przygody to naprawdę dalekie podróże. Lekki język sprawia, że powieści czyta się przyjemnie, mimo że akcja nie zawsze jest przyjemna.

Moją ukochaną książką którą POLECAM jest Cień Wiatru Carlosa Ruiz Zafona.
Ten wiatr czujesz na każdej stronie tej książki.. A ma on zapach powojennej Barcelony, kurzu na kartach starej książki,który wciągasz przez nos wraz każdym przeczytanym słowem a wraz z nim tajemnice pewnej rodziny oraz Hiszpanii która pochłonie każdą młodą i trochę starszą duszę…

Z Twojego zestawienia znam Soche, Nosowska, dosc dawno czytalam Goldena. :) Nie znam tej ksiazi Hosseiniego, ale bardzo podobal mi sie „Chlopiec z latawcem” tego autora – o winie, o tym, jak krucha jest nasza tozsamosc budowana na bazie pochodzenia, o przyjazni i zdradzie, rowniez o Afganistanie przed i bez Talibow, no i oczywiscie o emigracji. Piekna, wzruszajaca, jedynym slabym punktem byl dla mnie zbyt „bajkowy” koniec. Soche polecilabym ogolnie – na poprawe nastroju. Typowa „babska” pisarka, ale z glebia i dobrym warsztatem jezykowym. Na humorek rowniez nieco starsza juz „owocowa” seria Izabeli Sowy . Zaintrygowalas mnie Dziunia, natomiast, byc moze przez tytul skojarzyla mi sie z „Lala” Dehnela. Dehnel wlada przepiekna polszczyzna i opowiada wielka historie od „prywatnej strony” – we wspomnanej „Lali” o wojnie, podwojnej okupacji, deklasacji etc. „Tatuazyste” mam na liscie.
Ostatnio jednak najbardziej pochlaniaja mnie ksiazki „o zyciu” – jezykowo moze nie sa tak dopracowane, ale otwieraja oczy na rownolegle swiaty. Z tych, ktore mi utkwily w pamieci – wstrzasajacy dokument „Ghost boy” Martin’a Pistorius’a, ktory jako chlopiec zapadl na tajemnicza chorobe, byl w spiaczce i obudzil sie z niej bez wladzy nad wlasnym cialem, ale z pelna swiadomoscia, co sie z nim dzieje. Zupelnie bez sensacji, za to pelna ciepla i milosci ksiazka o homoseksualnej parze, ktora kilka lat temu zaadoptowala w Niemczech noworodka (adopcja ze wskazaniem) „Zwei Papas und ein Baby”. Teraz czytam ksiazke publicystki Sandry Schulz, ktora zdecydowala sie urodzic Marje, dziecko z zespolem Downa i wadami rozwojowymi („Das ganze Kind hat so viele Fehler”. To nie sa byc moze ksiazki, do ktorych sie wraca, ale kazda pozostawia jakas mysl, otwiera jakies okienko w duszy.
Moze to ja bylam Twoim starszym bratem. ;) Nauczylam sie czytac bardzo wczesnie, siedzac przy stole z dziecmi, ktore odrabialy lekcje i zaskoczylam jako pieciolatka moich rodzicow czytajac przed wieksza publicznoscia artykul z gazety o … wydobyciu wegla brunatnego. :) „Ona czyta, czyta, daj tu, inna strone, moze na pamiec zna, niech no to czyta. Czyta, czyta.” :) Ale laczy nas to, ze tez czytam, co popadnie, jestem czytelnikiem kompulsywnym. :) Najgorsze jest to, ze jako dziecko, podobnie jak bohater „Trzech panow w lodce nie liczac psa” naczytalam sie tez poradnikow medycznych i niestety do tej pory kojarze niektore objawy i podswiadomie „wystawiam diagnozy”. To tak w temacie skutkow ubocznych ksiazkoholizmu.
Dziekuje, ale nie chce wziac udzialu w konkursie.

Jak ja Ciebie rozumiem :D książki od zawsze pochłaniałam w tempie ekspresowym, ale odkąd pojawiła się na świecie Hanna, to moja książka, jeżeli już udało mi się jakąkolwiek zacząć, to wyglądała po kilku takich „razach” jak wyjęta psu z gardła, a nie znoszę mieć brudnych książek. Dlatego postanowiłam nabyć czytnik i to tak jak u Ciebie był strzał w 10 i gdzie nie idę to targam go ze sobą :) Ja mam pocketbooka i jestem bardzo zadowolona :) A z ostatnio przeczytanych książek polecam „BlackOut” Marca Elsberga, w brutalny sposób uświadomiła mi, jak mocno jesteśmy uzależnieni od technologii i jak bardzo jesteśmy nieprzygotowani na brak dostępu do prądu. Historia wg autora jest czystą fikcją, ale prawdopodobieństwo jej wystąpienia w rzeczywistości jest bardzo realne.
Obecnie na tapecie „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie”, ale na temat tej książki wolę chyba się nie wypowiadać, forma świetna, rewelacyjnie napisana, ale temat…

Polecam „Małe życie” Hanya Yanagihara.
Mocna, o życiu, dość gruba 800 stron , ale nie pozałujecie czasu z nią spędzonego. Nie bez powodu została okrzyknieta naglosniejsza powieścią roku 2015w Stanach Zjednoczonych.
Jako mama dwójki dzieciaków 2,5 roku i 8 miesięcy, książki są dla mnie odskocznią i chwilą zapomnienia w natłoku obowiązków domowych.

Ja polecam książkę „Małe kobitki” Luisa May Alcott. Książka niby lekka, ale tak naprawdę ma głębokie przesłanie. Dużo można z niej wyciągnąć również jeśli chodzi o wychowanie córek :)

Czytanie książek jest dla mnie jak jedzenie …jak różne smaki, zapachy, podanie przygotowanego dania – uczta dla zmysłów! Od zawsze książki były mi bliskie, ale jak to w życiu bywamy różne chwile ze i dla nich miałam mało chwil…ukradkiem, pospiesznie czytane. Ale jednak zawsze były, będą i są!!! Nawet przy dwójce gdy do pomocy nie mam nikogo …one są. Ba nawet gdy mam doła mąż do mnie mówi przeczytaj książkę. On wie co mnie relaksuje i odpręża. Co szczególnie lubię? Polskie książki, tak polskie …kocham Chmielewska, albo Olgę Rudnicka szczególnie części Natalii hm z polskiej literatury czytałam dużo bardzo dużo i naprawdę polecam NASZYCH!!Chociaz tym razem nietypowo polecę do przeczytania ?Zanim pozwolę Ci? Jenny Blackhurst ! Zaskakująca, trzymająca w napięciu i zupełnie nieoczywista !!! Super wciąga id pierwszej do ostatniej kartki. Gwarantuje zarwane nocki. Przyjaciółki i idylla …czyżby? Pacjentka i …przeczytaj koniecznie !!!

Jeśli zdarzy się, że Ilona będzie się ociągać z dodaniem nowego posta, a Wy – mimo tego, że stare wpisy przeczytałyście już kilkakrotnie – nadal będziecie się czuły jedynymi wyrodnymi matkami w tym kraju, polecam Wam zajrzenie do dwóch książek, które pomogą zmierzyć się z tą kryzysową sytuacją (wierzcie mi, byłam tam!).
„Matka feministka” Agnieszki Graff to zbiór felietonów, który pokazuje, że można być jednocześnie feministką i matką – o której to prostej kombinacji zapomniało nawet samo feministyczne środowisko, przez lata ignorujące tę najliczniejszą grupę potencjalnych zwolenniczek w swoich programowych przekazach. Bardzo dobrze ilustruje tę sytuację wypowiedź jednej ze znajomych autorki: „Dostałam cycem w twarz. Byłam feministką, ale feminizm, który znałam, nie miał mi nic do powiedzenia o macierzyństwie”. A Graff na ten temat ma do powiedzenia dużo i z sensem. Szczerze polecam!
A gdyby i tego było Wam za mało, sięgnijcie – dla odmiany – po „Matkę Polkę Feministkę” dziennikarki radiowej Joanny Mielewczyk. To zapis 18 rozmów o rodzicielstwie, jakie autorka przeprowadziła ze swoimi gości dla radiowej Trójki. Zapewniam, że dadzą Wam siłę do tego, by z odwagą podejmować każde kolejne rodzicielskie wyzwanie.
I tylko jeden minus dostrzegam w tych lekturach – miały być na „długie, jesienne wieczory”, a przecież czas spędzony z nimi mija zdecydowanie zbyt szybko! Żeby nie było – ostrzegałam.

Kiedy masz już dość po całym dniu biegania za dziećmi, prania, sprzątania, prasowania itp. to polecam niezawodnego „Kubusia Puchatka” (miś o mały rozumku bawi mnie niezmiennie od lat). Kiedy masz ochotę na romantyczny wieczór z mężem ( ale ten akurat gapi się zawzięcie w komputer) polecam „Przeminęło z wiatrem”. A kiedy masz czas tylko dla siebie i książki to polecam „Mistrza i Małgorzatę” (klasyk ale często do niego wracam, dla mnie ma w sobie to coś).

Hmm zabraknie mi miejsca, żeby wymienić wszystkie tytuły, które chciałabym polecić z każdej lektury wynoszę coś dla siebie mam nawet osobny notatnik (zawsze przy sobie) w którym zapisuję tytuły książek do przeczytania, żeby przypadkiem nic mi nie umknęło. Najlepsza lektura jaką ostatnio czytałam i polecam w pierwszej kolejności to: „Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego, przeczytałam jego wszystkie książki ale ta jest naprawdę cudowna i taka nie w jego stylu ;-). Nie ograniczam się do jednego gatunku książek wiec serię Bondy też mam za sobą czy lekkie i przyjemne książki Emily Giffin, to raczej książki na oderwanie się od rzeczywistości i przyjemny dodatek do czasu spędzanego na wakacjach . Ja jednak lubię bardziej lekturę w stylu „Mojej walki” Karl Ove Knausg?rd, jest naprawdę wciągająca. W gruncie rzeczy czytam naprawdę prawie wszystko od Haruki Murakamiego do aktualnie Homo Deus. Krótka historia jutra – Yuval Noah Harari, którą też szczerze polecam wszystkim a szczególnie mamą mającym na uwadze przyszłość swoich dzieci i rzeczywistość z którą będą się musiały zmierzyć jak nas już nie będzie. Aktualnie stoję przed wyborem, który czytnik wybrać powodów jest wiele najważniejsze to jednak te, że będzie to (może i nic nie znacząca) jednak oszczędność w wydruku papieru, książki nie będą lądować w kartonach w piwnicy bo w domu nie ma ich już gdzie upychać no i lżejsza damska torebka bo książkę mam zawsze przy sobie obojętnie gdzie idę i co mam zamiar robić bo a nóż będzie jakaś chwila, żeby zatopić się w świecie ciekawej lektury.

Moja historia z czytaniem zaczęła się zupełnie inaczej, niż Twoja. Nauczyłam się czytać dość szybko, w wieku ok. 4 lat, więc gdy w zerówce i na początku pierwszej klasy wszyscy moi koledzy uczyli się literek ? ja siedziałam z tyłu klasy i czytałam książki :) Trochę od tego czasu minęło, wiele książek przeczytałam, ale jest jedna, do której lubię wracać?

Jeśli podobała Ci się książka ?Tysiąc wspaniałych słońc?, polecam ?Chłopiec z latawcem? tego samego autora. Ta książka zrobiła na mnie nawet większe wrażenie, niż ?Tysiąc wspaniałych słońc?.

Opowiada historię dwóch chłopców, którzy wychowują się razem, ale ich życie bardzo się różni? W tle piękny obraz Afganistanu: najpierw w czasie pokoju, następnie na początku wojny, później emigracja oraz powrót do ogarniętego wojną, zniewolonego kraju.

W powieści tej przedstawiona została historia miłości szczególnej, miłości rodziny, która nie jest rodziną typową. Chłopcy wokół których toczy się akcja różnią się od siebie pod każdym względem: pochodzenia, statusu społecznego, bogactwa, pracowitości, odwagi, ale łączy ich jedno ? są kochani przez tego samego człowieka?.

Jak być dzieckiem w kraju, w którym istnieją wyraźnie podziały kastowe? Jak żyć, mając przyjaciela, który zrobi dla Ciebie wszystko? Jak to jest nagle stracić dotychczasowe życie? Jakie uczucia towarzyszą ucieczce z kraju ogarniętego wojną? Jak zachować własną kulturę mieszkając za granicą? Jak żyć, całe życie walcząc o uznanie i szacunek ojca, o którym nie wiemy wszystkiego? I przede wszystkim: co trzeba robić, by być dobrym człowiekiem? Jak naprawić swój błąd z przeszłości? Do jakich poświęceń człowiek jest gotów, by odzyskać utracony honor i utraconą rodzinę?

Na te i inne pytania odpowiada ta książka. Ale nie tylko. Jest to przede wszystkim opowieść o tym, do czego zdolny jest człowiek, który kocha i chce być kochanym, a także o tym, jakie konsekwencje niosą decyzje podjęte, będąc dzieckiem. Gwarantuję, że w wielu momentach zakręci Ci się w oku łza. Dzięki tej lekturze inaczej spojrzysz na wiele spraw. Ta książka pokazuje, że życie nie jest czarno-białe. Bohaterów tej powieści nie da się oceniać zero-jedynkowo. I to jest w tym wszystkim najpiękniejsze?

Oh jak ja to rozumiem. Kiedy całkiem nie tak dawno wyobrażałam sobie początki macierzyństwa, widziałam się na ławeczce z książką w ręku, wygrzewającą w słoneczku, podczas gdy niemowlę będzie smacznie spało w wózku. Całe lato przed nami! Yhyyy… Tymczasem trafił mi się egzemplarz całkiem niewózkowy, takie „nieodkładalne niemowlę”. W tym momencie, kiedy z marnym skutkiem próbuję od kilku dni przejrzeć nowy katalog Ikei, to pluję sobie w brodę, że będąc w ciąży nie odhaczyłam większej liczby pozycji z wciąż wydłużającej się listy (dzięki za kolejne tytuły! he he.. chlip chlip chlip) Może faktycznie taki czytnik to najlepsze rozwiązanie, kiedy spokojnie można z niego korzystać karmiąc młodego, zamiast raz po raz scrollować fb?

Ah, Khaled Hosseini! Podobnie jak Żulczyka, cudownie go tu znaleźć Nie potrafię sobie przypomnieć, czy najpierw natrafiłam na „Tysiąc wspaniałych słońc”, czy jednak „Chłopca z latawcem”, niemniej jednak każda jedna książka tego autora pochłania bez reszty. Co mi jeszcze tak przyszło to głowy, to ze swojej strony polecam wszystkie reportaże Wojciecha Tochmana. Wiele wstrząsających historii, aczkolwiek bardzo ważnych, dających dużo wiedzy na temat historii i świata. Taka chwila na refleksje do czego prowadzą wojny, co się dzieje z człowieczeństwem. Czyta się i płacze, bo boli..

Natomiast kiedy myślę o idealnej książce na jesienne wieczory, bezapelacyjnie przychodzi mi na myśl „Shantaram” Gregorego Davida Robertsa. Książka ośmiuset stronicowa, więc na pewno na wiele wieczorów. Mimo to jest niesamowicie wciągająca, ja aż celowo przedłużałam jej czytanie, bo szkoda było się z nią za szybko rozstawać! Opowiada o prawdziwych przeżyciach autora, niesamowitą, wręcz nieprawdopodobną historię. W tej powieści jest zawarte wszystko: ucieczka z najbardziej strzeżonego więzienia w Australii, narkotyki, przemyty, fałszerstwa, Indie pełne kontrastów, walka w Afganistanie, miłość, przyjaźń, ostatecznie odnalezienie prawdy o sobie… Uważam, że to idealna pozycja na prezent, na pewno na wielu wywrze ogromne wrażenie, a nawet oczaruje. Ta książka zostawia ślad w człowieku, to jak niezapomniana przygoda, podróż przez życie, z zapartym tchem śledzi się losy bohatera. Szczerze polecam każdemu, bo jest fascynująca i wyjątkowa!

Na długie jesienne wieczory polecam książki z cyklu: Cmentarz Zapomnianych Książek, których autorem jest Carlos Ruiz Zafon. Obecnie składa się z czterech tomów: ?Cień wiatru? (moim zdaniem najlepsza ;)), ?Gra anioła?, ?Więzień nieba? oraz ?Labirynt duchów?. Nie ma znaczenia od której książki się zacznie, ponieważ każda z nich opowiada inną historię, ale też wszystkie łączą się w całość. Autor świetnie opisuje uliczki Barcelony, trzyma czytelnika w napięciu oraz wprowadza nieprzewidywane zwroty akcji. Moim zdaniem jest idealna na jesienne wieczory, ponieważ delikatnie mroczny klimat i zagadki świetnie pasują do deszczowych wieczorów pod kocem z herbatą w ręku. Jedynym minusem jest to, że ciężko odłożyć książkę jak już zacznie się ją czytać, ale czy w czytaniu książek nie jest najlepsze właśnie to, ze uciekamy do innego świata choćby na kilka godzin? :)

Jako że to blog parentingowy, musze polecić Może zawierać orzeszki Johna O’Farrell – czyli w skrócie rodzicu wyluzuj… dla mnie (i pewnie nie tylko) największą zmorą rodzicielstwa jest to ciągle martwienie się o dziecko – a bo nie je, albo je za dużo, a bo np. nie stoi a juz powinno, a co innego robi, a nie powinno – no po prostu analiza SWOT non stop, jak tu nie zwariować…? Przeczytać Może zawierać orzeszki. Uważajcie tylko, żeby śmiechem nie obudzić śpiącego dzieciaczka. A jak już mamy dość rodzicielskich klimatów i chcemy odlecieć totalnie w coś innego, to polecam Chór zapomnianych głosów R. Mroza. Dosłownie odlot w inny świat, bo książka z gatunku SF, ale jaka.. nie da się jej odłożyć, zwroty akcji jak w rasowym krymianle, a do tego ta cudowna kosmiczna perspektywa. Momo woli człowiek jakoś tak inaczej zaczyna patrzeć na otaczajacy nas świat i niebo ;-) Niestety, odkąd ją przeczytałam, każda kolejna książka wydaje się słaba. Może któraś z Twojej listy ją pobije.

Bawół błotny to zwierzę z natury skryte, choć życzliwe. Wskaże Ci drogę do celu, którego jeszcze nie wyznaczyłeś i odpowie na niezadane pytanie. Zaprosi też na literacką ucztę z Shaun Tanem;) „Opowieści z najdalszych przedmieść” mojego ulubionego australijskiego autora to książka dla dzieci – trzydziestoletnich dzieci, dzieci piećdziesiecioletnich i tych dziewiećdziesiecioletnich. Podbierze Ci ją zarówno nastolatek jak i twój dziadek;)

Polecam trylogię Jeźdźca miedzianego Pauliny Simmons. Opis pierwszego zauroczenia młodych ludzi obudził motylki nie tylko w brzuchu 40-latki +, ale i jej matki oraz teścia (!), którego również zachwyciła ta historia. Ciekawość co do dalszych losów dwojga młodych ludzi i ich dojrzewającej miłości nie pozwala na odłożenie lektury ani na moment… Miałam to szczęście, że dysponowałam jednocześnie i książką i audiobookiem, bo jako osoba pracująca nie mogłabym sobie pozwolić na całkowite zatopienie się w lekturze nad rozłożoną książką, a słuchanie pozwalało na wykorzystanie czasu spędzanego w samochodzie na dojazdy do pracy i poznanie dalszego ciągu opowieści. Moja mama, emerytka, mogła jednak sobie pozwolić na czytanie niemal bez przerwy… nawet bez przerwy na sen…. I rzeczywiście tak ten czas wykorzystała ?

Czytnik to jeden z najwspanialszych wynalazkow ludzkosci! Dlugo nie moglam sie przekonac a potem dostalam Kindle w prezencie na urodziny syna. I dzieki temu zachowalam zdrowie psychiczne przez pierwsze miesiace jak maly wisial na mnie godzinami, w drugiej rece czutnik, leciutki, wygodny, wybor ksiazek bez ograniczen. Koniec z tachaniem ciezarow w podrozy, wysylaniem paczek (mieszkam w Anglii i zawsze brakowalo mi ksiazek po polsku). Probki za darmo do sciagniecia w sekunde. Uwielbiam go. Zdecydowanie wiecej moge przeczytac nawet przy malym dziecku niz wczesniej.

Kocham książki, mąż kocha książki więc i książek dla dzieci mamy zatrzęsienie ;) Ciężko nie pokochać książek jeśli wkoło Ciebie wszyscy czytają ;) Moja mama czyta dużo książek i dzięki temu w naszym domu zawsze były obecne książki. Ja wolę papierowe, ale czytam je w domu lub na ogródku. Na wyjścia np. do poczekalni u lekarza zabieram jeśli idę sama. Z dziećmi nie ma szans na wyjściu przeczytać więcej niż 2 zdania. Mąż za to jest wiernym czytelnikiem kindle od lat ;) Czasami i ja używam ;)
A teraz pytanie za 100 punktów – gdzie zrobiłaś te zdjęcia na dachu? To jakaś kawiarnia?

Miałam tak samo na początku, ale zbyt kocham książki fizyczne, żeby je zostawić. Teraz korzystam jednej i drugiej opcji w zależności od sytuacji, jak wygodniej, ale fakt książki to zdecydowanie moje największe uzależnienie :)