Przepis na sushi

Przygodę z rybami oraz owocami morza zaczęłam – jak wiele rzeczy w swoim życiu – od d… strony.

Ryby w moim rodzinnym domu były nieobecne. Na stole pojawiały się tylko z okazji Bożego Narodzenia – a to stanowczo za mało, żebym mogła je polubić, dlatego nawet w czasie świąt potrafiłam oprotestować karpia i cały wieczór siedzieć nad talerzem z suchymi ziemniakami.

Aż nastała moda na sushi…

Jako że lubię wszystko, co modne (i nie wstydzę się do tego przyznać!), sushi spróbować musiałam. I całe szczęście, bo dzień, w którym jadłam je po raz pierwszy, był początkiem mojego nowego życia… Skoro zasmakowałam w rybach surowych, zaczęłam również jeść te pieczone, smażone, owoce morza – ale nie tylko! Teraz bez strachu próbuję nowych smaków, uważam, że to świetna przygoda i nie boję się już eksperymentów kulinarnych.

A sushi pokochałam miłością pierwszą – tak bardzo, że nawet w ciąży nie potrafiłam odmówić sobie tego przysmaku. Wtedy jadłam sushi z rybą smażoną, gotowaną, grillowaną – większość sushi barów ma w swojej ofercie specjalne zestawy dla kobiet w ciąży. I chwała im za to!

Sushi można przygotować również w domu. Robię je od lat i zapewniam Was – to żadna filozofia! Wystarczą tylko dobre produkty (znajdziesz je w każdym markecie, w dziale: „Kuchnie świata”), odrobina chęci i czasu.

PRZEPIS NA SUSHI

Składniki (dla dwóch osób):

surowa ryba: łosoś, halibut, tuńczyk, ryba maślana (jeśli boisz się surowej ryby, możesz wybrać wędzonego łososia i paluszki krabowe)
nori – prasowane algi
awokado
opcjonalnie (można, ale nie trzeba): zielony ogórek, papryka, sałata, szpinak, marynowana tykwa, marynowana rzodkiew, szczypiorek, sezam
serek śmietankowy Philadelphia
250 g ryżu do sushi
250 ml wody
4 łyżki octu ryżowego
1 łyżka cukru
sos sojowy
marynowany imbir
wasabi

1. Ryż (ja używam specjalnego ryżu do sushi, ale słyszałam, że normalny też się nada – ważne, żeby był krótkoziarnisty i klejący) płuczemy w wodzie, dopóki ta nie będzie przeźroczysta.

2. Wypłukany ryż zalewamy w garnku świeżą wodą w tych samych proporcjach (na szklankę ryżu – szklanka wody) i odstawiamy pod przykryciem na 30 minut.
3. Następnie zawartość garnka szybko doprowadzamy do wrzenia i gotujemy na minimalnym ogniu przez 15 minut.
4. Po ugotowaniu znowu odstawiamy ryż pod przykryciem na 15 minut.
5. W tym czasie przygotowujemy marynatę do ryżu: mieszamy ze sobą 4 łyżki octu ryżowego + 1 łyżkę cukru + 1/2 łyżki sosu sojowego.
6. Gotowy ryż przekładamy do miski (najlepiej drewnianej) i mieszamy z marynatą.
7. Odstawiamy ryż do wystygnięcia (to bardzo ważne, jeśli ryż będzie ciepły, algi staną się gumowate!).

8. Listki nori układamy na macie (ja swoją kupiłam w Ikei – w biednych czasach studenckich służyła za podkładkę pod talerz).

9. Nakładamy ryż. Aby to się udało, trzeba mieć w pogotowiu kubek z zimną wodą – ponieważ ryż do sushi bardzo się klei (nie tylko ziarna do siebie, czy też do alg, ale również do rąk), warto co jakiś czas moczyć końce palców w wodzie i wilgotnymi rękami nakładać (płasko) ryż.
10. Dodajemy pokrojone w paski warzywa i ryby (według uznania, można łączyć wszystko ze wszystkim – ryby z rybami, ryby z warzywami, warzywa z warzywami).
11. Dla smaku warto niektóre rolki posmarować w środku serkiem Philadelphia (nakładamy go albo na ryż, albo na składniki tuż przed zawinięciem).

12. Najtrudniejsza część ceremonii: zwijanie rolek. Już wiecie, po co ta mata – zapewniam Was, że bez niej nic by się nie udało, a dzięki niej rolki są równe, kształtne, apetyczne.

13. Układamy rolkę na desce do krojenia i ostrym (to ważne, żeby nie wystrzępić nori!) nożem kroimy na kawałki.
14. Tak przygotowane sushi przekładamy na talerz, który przystrajamy wasabi oraz imbirem, a w oddzielnych miseczkach podajemy sos sojowy.

A teraz kilka ciekawostek związanych z kulturą jedzenia sushi:

– sos sojowy i wasabi to „przyprawy” do sushi – sos sojowy jest słony, a klasyczne wasabi piekielnie pikantne (w Polsce zamiast wasabi sprzedaje się zwykły, barwiony na zielono chrzan),

– marynowany imbir ma za zadanie oczyścić kubki smakowe – zjadamy go, kiedy chcemy posmakować sushi z innym rodzajem ryby, dzięki temu jej smak poczujemy intensywniej,

– sushi możemy jeść pałeczkami, ale również ręką – jedzenie widelcem to faux pass (podobno w Azji sztućców używa się tylko w czasie stypy po pogrzebie),

– krążki sushi mają wielkość idealnie dostosowaną do tego, aby być na jeden kęs, dlatego nie gryziemy ich, tylko wkładamy „do paszczy” w całości,

– z tego również powodu krążki przygotowane dla kobiet powinny być mniejsze – chodzi o to, aby zarówno mężczyzna jak i kobieta jedli w tym samym tempie,

– sekret sushi tkwi w jego świeżości, najlepiej smakuje zaraz po przyrządzeniu, dlatego w tradycyjnych barach sushi siedzi się przed sushi-masterem, który lepi je na bieżąco i podaje pojedynczo w momencie, w którym w buzi klienta znika poprzednia sztuka – zestawy sushi to wymysł w pełni amerykański (podobnie jak najpopularniejsze u nas California maki),

– kolejność podania sushi ma również wielkie znaczenie – zaczynamy od krążków delikatnych w smaku (np. tych z paluszkami krabowymi), a kończymy na najbardziej intensywnych (np. z węgorzem).

Teraz, kiedy już (niemal) wszystko na temat sushi wiemy, nie pozostało nic innego niż zasiąść do degustacji.

Smacznego!